Rains made mirrors of the earth.

Zijn ogen waren gesloten terwijl zijn armen om haar middel geslagen waren. Langzaam deden deze naar beneden zakken terwijl ze bij haar rondingen bleven hangen. De kus was innig en hij genoot er zeer van. Hij vertrouwde haar wel. Het was geen meisje die zomaar seks zou willen hebben en het alleen daarvoor deed. Nee, deze kus van haar was oprecht. En eigenlijk, moest hij toegeven, hij was ook oprecht. Het was misschien zielig dat Noah nu buiten de deur naar z'n katapult zocht maar hier dacht hij nu niet te veel aan. Hij was nu hier, met Elizan.

Ze mocht Allen heel erg, - eventjes vertellen voor als je het nog niet wist - en het was dan ook een wonder, of heel veel geluk voor Allen, dat ze zijn handen gewoon op de plek liet waar ze nu waren. En om het nog leuker te maken, verplaatste zij haar handen naar de rand van zijn shirt om deze na een enkele aarzeling omhoog te trekken. Misschien was het gewoon dat zij een soort van rush over haar heen had gekregen toen ze plotseling hem ging zoenen, of omdat ze zich goed voelde bij Allen en het daarom durfde. Stiekem zou ze dit namelijk nooit doen.

Toen hij de handen van haar aan zijn shirt voelde trekken, verscheen er een tedere glimlach. Toen ze hem omhoogtrok deed hij zijn armen even omhoog om het shirt van hem af te schudden en liet hij zijn vingers naar de ritssluiting aan de achterkant van haar jurk gaan. Voorzichtig verzette hij langzaam een paar stappen richting het bed en liet hen daar neerkomen. Eindelijk was de ritssluiting open terwijl hij nog een keer zijn lippen op de hare drukte. Hij had geen zin om ruig te gaan aangezien hij bang was dat ze misschien brak. Hij had er ook geen drang toe.

Ging dit niet te snel? Dat was de enige vraag die bij haar opkwam toen Allen haar ritssluiting los maakte. Bijna, zou ze zich terug trekken en zeggen dat ze het niet kon. Bijna ja. Want dat wou ze niet. Dus in plaats van stoppen, liet ze haar jurkje van haar lichaam vallen, om vervolgens op het bed neer te komen.

-----------TIJDSPRONG en ik vind dat Eli weer in slaap viel muahahah ----------------------

Langzaam draaide ze om op haar bed, waarna ze een diepe zucht liet. Opnieuw was ze moe, en bleef ze veel liever in bed liggen dan haar ogen open te doen en uit bed te stappen. Je zou alleen kunnen merken dat ze wakker was doordat haar ademhaling hoog was, en niet het normale rustige tempo had.

Zijn armen waren om haar lichaam gewikkeld toen hij haar lichaam van zich af voelde keren. Nu deed hij de zoete geur van shampoo ruiken. Zijn armen waren nog steeds om haar middel geslagen terwijl hij tegen haar aanlag. Toen hij dit allemaal kon realiseren deed hij zijn ogen openen en keek hij langs het hoofd van Elizan heen naar het raam. Het was nacht. De tweede nacht dat hij verbleef bij huize Eli. Toen hij nogmaals die zoete geur van shampoo rook voelde hij zich gauw op zijn gemak en streelde hij met zijn vingers langs haar middel. Toen hij even goed luisterde hoorde hij haar snellere ademhaling, ongeveer hetzelfde ritme als de zijne. Zij was ook wakker.

Ze bewoog lichtjes toen hij met zijn vingers langs haar middel gleed. Voorzichtig opende ze haar ogen, waarna ze uitzicht had op haar raam. Het was nacht, iets wat haar niet echt verbaasde. Het enige probleem nu is dat haar biologische klok behoorlijk in de war zou raken. Niet dat het erg zou zijn, ze kwam er wel weer overheen. Voorzichtig draaide ze zich weer om, zodat ze met haar gezicht naar die van Allen lag. Haar vinger gleed voorzichtig over zijn gezicht, zonder iets te zeggen.

Hij voelde haar voorzichtig bewegen en toen ze zich had omgedraaid kwam er een zwakke glimlach om zijn lippen krullen. Hij voelde haar vinger langs zijn gezicht gaan en kreeg een rilling over zijn rug. Het was geen angstige rilling, het was rilling dat hij het zo fijn vond. Hij voelde zich zeer op zijn gemak bij Elizan en zijn oogjes deden twinkelen terwijl hij alleen maar naar haar deed kijken. Als een vader die trots was op zijn dochter keek hij naar haar, vol liefde.

Ze trok haar hand terug, en lichte twijfel kwam in haar ogen. Het was twijfel die zomaar in haar op kwam. Ze deden wel heel aardig tegen elkaar, maar hielden ze van elkaar? Ze kenden elkaar nog maar net, dus dan zou het toch onlogisch zijn? Ze beet op haar lip, nog steeds niet wetend wat waar was. Maar ze durfde het ook niet te vragen. Wist niet hoe ze het zou kunnen vragen.

De aarzeling in haar ogen deden hem even verbazen. Wat was er aan de hand? Hij keek even moeilijk ze haar hand weghaalde en ergens zat te twijfelen. Had ze spijt van deze dagen? Had ze het idee dat ze Allen nooit binnen moest laten? Wat was er nou mis? "Wat is er?" klonk het een beetje verbaasd terwijl hij het een beetje benauwd kreeg.

Ze zuchtte, waarna ze hem weer aankeek. "Ik.. wij, wij kennen elkaar nu net 2 dagen, maar ik vroeg me af of dit liefde is te noemen..... En dan niet dat ik je niet leuk vindt want dat is niet waar maar, gewoon...." haar stem stierf weg en ze kwam niet meer uit haar woorden. Hoe moest ze uitdrukken waar nou precies haar twijfel over ging? Misschien was het wel dat ze bang was dat hij haar mocht maar haar nooit als een vriendin wou of ging zien. Of was dat dom, omdat ze wel hadden gezoend en de rest. Ze raakte gewoon in de war van haarzelf.

Een zwak spottend lachje ontglipte hem, niet een lachje om haar belachelijk te maken. Het idee dat ze pas elkaar kennen en hij het idee heeft dat hij haar al jaren kent vond hij erg ironisch. Dit is Allen niet, en stiekem wist hij ook niet wat hem mankeerde. Zijn gedachtes riepen dat hij weg moest gaan, weg gaan voordat het te laat was. Maar zijn hart vond het toch beter als hij bleef, bleef bij Elizan. "Om eerlijk te zijn, Elizan, weet ik het ook niet.." Even keek hij haar aan met een mysterieus amusant lachje terwijl hij even achter zijn oor wreef met zijn vinger. "Het is gewoon zo dat ik het idee heb dat ik je langer ken dan twee dagen. Ik voel me gewoon zó anders," Een zachte lieve stem deed klinken, een toon van onbegrip die hij probeerde weg te lachen. Wat was er mis met hem, wat was er mis met haar?

Ze hoorde zijn woorden waarna ze voorzichtig knikte. Ze begreep wat hij zei. Al kwam het een beetje langzaam binnen. " Ik begrijp wat je bedoelt. " Haar stem klonk zacht en was een klein beetje schor vanwege de slaap. Deze overmande haar opnieuw, waarna haar ogen voor een moment dichtvielen. Ze opende haar ogen na een paar seconden om vervolgens dichter tegen Allen aan te gaan liggen. Ze wist niet of hij het erg vond. Maar als dat inderdad zo was mocht hij haar weg duwen. was toch te moe om het te merken. Opnieuw was ze in slaap gevallen. Liggend tegen Allen.

Hij bekeek haar, hield ervan om haar te bekijken. Haar sierlijke rode lokken, haar zachte gezichtje en haar prachtige groene ogen. Hij hoorde haar stem, die vertelde dat ze hem wel snapte, het begreep. Haar ogen stonden slaperig. Blijkbaar had ze niet genoeg slaap gehad terwijl hij, daarentegen, klaarwakker was. Ze sloot haar ogen en voorzichtig kroop ze tegen hem aan. Zijn vingers streelde haar zachte wang en toen hij zeker wist dat ze sliep, keerde hij zich heel voorzichtig van haar af. Toen hij van het bad af was bleef hij nog even kijken naar Elizan, die vredig en lief lag te slapen. Daarna weerde hij zijn blik af richting de deur en sloop er naartoe. Zij hand omklemde de deurknop en hij probeerde zo stil mogelijk deze te openen en vervolgens achter zich te sluiten. Het was nacht en hij was klaarwakker. Hij wou op zoek gaan naar zijn doel die hij in de gang had voordat hij Elizan ontmoette, maar toch bleef het meisje met de rode lokken steken in zijn gedachte. Zijn verlangen was helaas sterker, zoals al zijn hele leven dat is.