De slaapkamer van Jenico

De warme, zachte lippen leken een knop om te zetten in Myans hoofd. Hij kon er niet langer meer roerloos bij zitten. De kus van Jenico had een nieuw, nog onbekender gevoel aangewakkerd; verlangen, hij wilde zonder twijfel meer. Zonder hun kus te verbreken leunde hij meer naar voren, zodat hij nog dichter bij Jenico kwam te zitten, en zijn lippen werden dwingender.

Het was een vreemd, onbekend verlangen dat nu door zijn lichaam heen ging en dat hem er toe dwong zijn hand op de rug van de jongen te leggen, zodat hij hem mee kon trekken. Jenico liet zich naar wat naar achter vallen, tot hij de muur tegen zijn schouders voelde en zijn kussen in zijn onderrug. Hij trok Myan met zich mee, zonder hun kus te verbreken, uit angst voor het onbekende wat er dan zou komen. Hij trok Myan bovenop zich, hield zijn ene hand op zijn onderrug en had zijn andere hand in Myans haar geplaatst, terwijl zijn lippen dwingender op die van Myan kwamen te liggen, smekend haast naar meer, alles om het verlangen te kunnen stillen, wat hij nu in zijn lichaam voelde razen. Het was een tijd geleden dat hij dit gevoeld had, de lippen van iemand anders op de zijne. Nadat zijn vriendin overleden was, had hij eigenlijk alleen nog maar nutteloze paringen gehad, een stille tocht naar het vervullen van verlangens. Maar nu, nu voelde hij die verlangens weer en de drang om ze te stillen.

Myan liet zich gewillig meetrekken, want eerlijk gezegd voelde hij er niet veel voor om nu te stoppen en weg te gaan. Hij was bang voor wat er hierna zou komen, of Jenico zou doen alsof er niets gebeurd was. Want Myan was vaker in zulke dingen getrapt, alleen waren het dan altijd meisjes geweest, en Jenico was geen meisje. Jenico was ook niet te vergelijken met de zulke meisjes, waar hij überhaupt nooit iets voor gevoeld had. Daar was het enkel nieuwsgierigheid geweest. Bij Jenico was het het andere, nieuwe verlangende gevoel. Zijn warmte, zijn geur, zijn lippen, Jenico had aantrekkingskracht, dat was duidelijk. Hij streek een pluk van Jenico's - relatief gezien - lange haar uit diens gezicht en moest onbewust glimlachen.

Jenico liet zijn hand, die op de rug van Myan lag, wat omhoog gaan, trok hierbij een deel van Myans shirt mee, zodat diens rug voor een stuk naakt kwam te liggen. Eigenlijk was dit alles hetzelfde als een meisje, dezelfde handelingen, dezelfde manier van doen en tegelijk was het alles behalve hetzelfde. Hij verplaatste zijn lippen naar de tere huid van Myans hals, nam dit zacht tussen zijn handen en voelde een welbekende prikkel in zijn onderbuik. Als hij hier nu werkelijk een boner ging krijgen, zou hij zichzelf het liefst afschieten. Maar aan de andere kant, Myan was ook een man en moest zijn "probleem" wel begrijpen.
Jenico plaatste zijn lippen weer op die van Myan en opende zijn mond een beetje, vragend, verlangend om meer. Een warm verlangen ging door zijn lichaam, kwam in zijn gehele bloedbaan terecht en werkelijk, hij genoot van dit, meer dan hij waarschijnlijk zou willen toegeven.

Myan voelde iedere aanraking zo duidelijk dat het was alsof Jenico's huid van gloeiende kolen was die de plaatsen op Myans huid liet branden, al moest Myan zeggen dat dat misschien een slechte vergelijking was. Want brandwonden waren niet bepaald prettig, en prettig, dat waren de aanrakingen tussen hen juist wel. Zelfs dat was een te klein woord, maar Myan had niet erg veel tijd om erover na te denken. Ook hij bracht zijn lippen wat van elkaar, om zo de smaak van Jenico's adem te proeven en hij bedacht zich dat het wel heel awkward zou zijn als er nu iemand de verkeerde kamer in zou lopen, of zo, en dan uitgerekend die van Jenico.

Het feit dat Myan hem toestemming gaf, gaf hem het duwtje in de rug dat hij nodig was. Het was hem allang duidelijk dat Myan hier eveneens niet mee wilde stoppen, maar dat hij, Jenico, de volledige leiding had. En als Jenico eenmaal de leiding heeft, dan maakt hij daar graag gebruik van.
Zijn tong gleed over Myans onderlip en verkende toen diens mond, zij het nogal onwennig misschien. Dit was ook heel nieuw voor hem, maar met de seconde werden zijn verlangens moeilijker te stillen. Hij duwde zichzelf overeind en duwde Myan hierbij naar achteren, totdat Myan op zijn bed lag en hij, Jenico, bovenop hem. Tot zijn beschaming merkte hij dat zijn grote vriend ondertussen wel overeind stond, hoewel zijn jeans dit "probleem" nog enigszins wist te verhullen. Zijn hand glipte onder Myans shirt, tastte de huid af en voelde de spieren, terwijl zijn lippen opnieuw Myans hals betasten.

Zijn buikspieren spanden zich aan als een reflex en Myan had een arm langs Jenico's rug geslagen om zo enigszins te laten weten dat hij het allemaal toestond.
Ja, het was jammer dat "Myan" nooit goed in staat was om zulke situaties te verwoorden, of om er gevoelens aan te koppelen, of wat dan ook, en daarom was het misschien wel beter dat Jenico de leiding had. In ieder geval kwam het erop neer dat het Jenico was die bovenop hem lag en dat Myan hem zijn gang liet gaan, al kon Myan onmogelijk zeggen dat hij niet gek was van verlangens die nodig gestild moesten worden.

Hij wist eigenlijk niet zo goed wat hij aan het doen was, waarom hij het aan het doen was. Zoals al eerder vermeld had hij wel eens lopen flikflooien met een andere jongen, in de tijd dat hij nog soldaat was, maar nooit op een manier als deze. Hij kon zich ook niet eens meer herinneren hoe dit nu precies ontstaan was en hoe hard hij ook probeerde het weer te herinneren, zijn brein bleef vaag, als een mist waar hij niet doorheen kon kijken. Hij wist alleen dat dit goed voelde, goed genoeg om het door te laten gaan, in ieder geval. Zijn vingers omsloten Myans shirt en kort haalde hij zijn lippen van diens hals, om het kledingstuk van Myans lichaam te verwijderen. Het voelde op een bepaalde manier ongemakkelijk, onwennig, want dit was voor hem ook onbekend terrein. Bij meiden was het makkelijk. Daar verwijderde je de kleding en nam je de leiding, streelde je hier, kuste je daar en dan voilà, had je voor minuten een nutteloze paring, om die godverdomde verlangens te stillen. Maar hij kende Myan niet en daarnaast was hij nog nooit tot dit punt gekomen met een jongen. Hij wist niet hoe ver hij kon gaan bij Myan en hij ver hij zelf wilde gaan. Hij duwde zich daarom ook weer naar achteren, keek de jongen vertwijfeld aan. 'Ik heb geen idee hoe ver ik kan gaan, hierin, Myan. Dit is ook nieuw voor mij,' verontschuldigde hij zich. Hij wilde niet stoppen, niet nu de smaak van Myan nog op zijn lippen lag, maar hij wist de grenzen niet en als er geen grenzen waren, dan ontspoorde je.

Oh, Jenico was niet de enige met die gedachte. Myan zelf vond het allemaal ook nog steeds ongewoon, nieuw maar ook behoorlijk opwindend. Een zacht lachje rolde over zijn lippen bij Jenico's woorden. Van hem mocht Jenico doen wat hij wilde. Myan vertrouwde hem, al was dat misschien niet helemaal logisch voor zijn doen. Mensen vertrouwen was iets waar je lang over deed, veel tijd voor nodig had en het was niet iets dat je klakkeloos deed omdat iemand toevallig de nodige aantrekkingskracht had, zeker niet als je die iemand nog maar enkele minuten kende. Niet dat Myan zich veel van zijn eigen weifelende gedachten aantrok. Nee, hij dacht er zelfs geen moment aan. 'Ik heb ook geen idee, dus ga je gang,' zei hij daarom op een zachte toon.

Het waren de woorden die hij nodig had. De laatste woorden die hem over de streep duwden. Hij knikte vaagjes en keek Myan toen nog even aan. Nog steeds schuurde zijn jeans behoorlijk irritant en daarom drukte hij zijn lippen weer op die van Myan, duidelijk zekerder van zijn zaak. Hij wilde dit, maar als te graag. Zijn handen bracht hij naar Myans jeans en hij werkte de knoop open, om vervolgens de rits naar beneden te trekken en als vanzelf gleden zijn vingers onder Myans boxer, maar daar aarzelde hij weer. Hij wilde zo veel en tegelijk was hij bang, bang om te ver te gaan.
Zijn hand haalde hij dan ook weer terug, om opnieuw zijn lippen van die van Myan te halen. 'Godver, ik weet het niet, Myan. Ik wil zo veel en tegelijk ben ik bang iets verkeerd te doen.' Hij beet op zijn lip en plaatste toen een kus in zijn hals. Hij wilde Myan, maar hij wist niet tot hoever hij kon gaan, ook al gaf Myan aan dat er geen grenzen waren. Daarnaast, hij had de leiding, dat was duidelijk, maar ergens hoopte hij dat Myan ook eens de leiding zou nemen.

Het was net zoals in een woedeaanval, maar dan compleet het tegenovergestelde. Het gevoel om nergens anders aan te denken, de drang om niet te kunnen stoppen en de vreemde mogelijkheid om je hersens uit te kunnen schakelen om je lichaam te laten beslissen. Myan begreep Jenico precies. Het was de reden waarom hij Jenico maar de leiding had gegeven en zelf had afgewacht, maar hij kon ook begrijpen dat hij hem misschien wat moest aansporen, of wat dan ook. Misschien moest hij het beetje onzekerheid dat zich nog ergens in zijn hoofd schuil hield vergeten. Hij duwde zich op één elle boog overeind om vervolgens met de andere hand Jenico’s shirt van diens bovenlichaam te verwijderen. ‘Je kunt niets verkeerd doen,’ zei hij, waarna hij zijn lippen tegen die van Jenico drukte, op een dwingende, hongerige manier. Nee, hij mocht nu niet stoppen. Dan zou hij helemaal gestoord worden.

Hij voelde hoe de zachte stof over zijn rug gleed en hoe een lichte kou zijn nu naakte rug raakte. Hij wist niet waar dit zou eindigen, maar het was wel duidelijk dat hij en Myan daar niet over na wilden denken, dat ze nu gewoon door wilden gaan, het pad wilden bewandelen, net zolang totdat ze zouden worden tegengehouden. Hij had nog net tijd genoeg om te glimlachen bij Myans woorden, voordat deze hem weer kuste, op een dwingende, hongerige manier. Jenico beantwoordde Myans kus en liet zijn hand waar naar diens onderbuik gaan, om nogmaals zijn vingers onder Myans boxer te laten glippen. Het was nu wel duidelijk dat ze meer wilden, niet wilden stoppen en als je ergens mee door wilde gaan, dan was je bij Jenico aan het goede adres.
Misschien ietwat aarzelend, sloten zijn vingers zich om Myans big buddy. Het voelde op een bepaalde manier vreemd, maar dat was al snel vergeten. Haast automatisch liet hij zijn hand zacht op en neer gaan, voor zover hij daar de ruimte voor had. Op een bepaalde manier was het makkelijker, omdat hij immers zelf wist wat voor genot de Grote Vriend kon geven, maar ergens voelde het heel vreemd.

Een kreun ontsnapte aan zijn lippen want oh, god, zijn huid - ja, en vooral die huid, you know - was zo gevoelig onder Jenico's ruwe vingers. Niet dat hij dit nog nooit ervaren had, maar met meisjes was het toch anders. Dat kwam echter allemaal uit een tijd die Myan het liefste vergat. Het kwam erop neer dat de ruwe hand van Jenico eigenlijk veel meer effect had dan die van een meisje. Of misschien had Myan zijn hele leven - zonder te weten - al voorkeur voor mannen gehad.
Hij kreunde nogmaals, na zichzelf toestemming te hebben gegeven om te kreunen - Jenico was immers zelf ook een man, dus hij zou dat moeten begrijpen.

Kreunen wonden Jenico op. Hij kon er niets aan doen en als je er problemen mee hebt, is dat ook niet zijn probleem. Toch zaten Myans jeans en boxershort hem ontzettend in de weg en hij begon deze dan ook van diens lichaam af te werken. Gaf Jenico de lengte en hij zou rustig doorgaan, hoewel hij wist dat hij zou terugdeinzen bij de daad zelf. Immers, bij een jongen was dat heel anders dan bij een meisje.
De kleding gooide hij van zich af, het kon hem vrij weinig boeien waarheen. Zijn lippen hield hij op die van Myan en voorzichtig vroeg hij om toestemming, terwijl zijn hand zich weer om Myans male member gesloten had. Bekende bewegingen werden uitgevoerd, handelingen die hij zelf immers ook vaak genoeg op zichzelf had uitgevoerd - hij zou liegen als hij zou zeggen dat hij niet zichzelf bevredigde. Hé, elke jongen bevredigde zichzelf, leek hem logisch.
Ook hij kreunde nu en speels plaatste hij zijn lippen in Myans nek, om vervolgens weer naar zijn lippen te gaan en deze met zijn tong vaneen te doen, zodat hij Myans mond kon verkennen.

Over de daad zelf had Myan eigenlijk nog niet nagedacht - eigenlijk wilde hij er niet eens aan denken, want hij wist dat ook hij ervoor zou terug deinzen. Op dat punt waren hij en Jenico - waarschijnlijk, dacht hij - allebei nog onervaren en in zijn hoofd zag Myan een awkward situatie voor zich.
Met zijn vingers streek hij over Jenico's naakte bovenlichaam, zijn tong proefde de smaak van Jenico opnieuw en kreunde nogmaals zacht tegen diens lippen, want de "bekende bewegingen" zorgden voor een gevoel van genot dat men eigenlijk alleen op zulke momenten kon ervaren.

Maar om eerlijk te zijn, de daad zelf klonk ergens wel uitdagend en Jenico houdt van uitdaging, dat lijkt me duidelijk. Hij betwijfelde dan ook ten zeerste of hij het niet zou doen, als puntje bij paaltje zou komen. Immers, op een gegeven moment was hij toch ook overstag gegaan om seks te hebben met een meisje?
Hij kreunde even, bij Myans vingers over zijn borstkas, terwijl hij zijn hand nog op en neer liet gaan, steeds sneller, het was immers vrij makkelijk om dit te doen, als je het ook bij jezelf deed. Hij verplaatste zijn lippen naar Myans borstkas, drukte daar kussen op, een spoor tot aan zijn onderbuik en vond toen weer Myans lippen. Eigenlijk begon zijn eigen jeans hem behoorlijk in de weg te zitten, maar om hem zelf nu uit te doen, vond hij ook weer een beetje idioot, dus hij schoof het gevoel maar aan de kant en ging verder met Myan plezieren - en ondertussen ook zichzelf, want hij genoot hier echt wel van, zeker weten.

Maar eigenlijk vond Myan zelf ook dat Jenico's jeans vreselijk in de weg zat. Ja, dat mocht hij wel vinden, toch? Hoe dan ook, zijn vingers bleven rusten op de rand van Jenico's jeans en zijn twijfeling duurde maar enkele seconden. Hij wist hem open te krijgen en hoopte nu maar dat Jenico hem zelf van zich af zou schoppen, want hij had niet veel tijd om daar moeite in te steken, omdat Jenico hem nog steeds doodleuk aan het plezieren was. Oh nee, dit is geen sarcasme, hoor, Myan vond het plezieren geen probleem. Hij slaakte nogmaals een kreunend geluid uit. Misschien leek hij wel gek dat hij dit deed. Maar dat mocht, want hij was in het Lawrence. Hij mocht gek zijn.

Fijn, dan kon Jenico nu tenminste zijn jeans eigenhandig naar beneden werken. Hij vond dat hij dat nu wel mocht doen. Kort haalde hij dan ook zijn hand weg, om zijn jeans zo snel mogelijk naar beneden te werken en uit te schoppen, waarna hij weer verder ging met hetgeen waar hij mee bezig was geweest, voordat hij zijn jeans uit wilde trappen. Ja, toen zat zijn boxershort hem eigenlijk ook nog in de weg, maar dat liet hij maar aan Myan over.
Ook hij slaakte een kreunend geluid, terwijl hij Myans lippen weer op zocht en hem kuste. Zijn handelingen begonnen ruiger te worden, zekerder. Het was duidelijk dat Jenico ondertussen wel geaccepteerd had dat hij dus ook gevoelens en verlangens voor mannen koesterde - het zij zo. God, it felt good. Ja, meer kunnen we er ook niet over zeggen.

Myan had ook duidelijk geaccepteerd dat hij verlangens voor mannen koesterde. Eigenlijk had hij dat al geaccepteerd op het moment dat hij op Jenico's bed was gaan zitten. Daar had hij tot nu toe nog geen spijt van. Tot nu toe niet.
Inderdaad, Jenico's boxershort zat verschrikkelijk in de weg. Hij twijfelde, want hij vroeg zich enkele seconden af of het niet ontzettend awkward was om de boxershort van een jongen uit te trekken als je er zelf een was. Nou, hoe dan ook, hij trok Jenico's boxershort dus uit. Het verlangen was groter dan de twijfels, en zo awkward was het niet. Ja, het viel best mee.
Jenico's ruigere handelingen deden Myan opnieuw kreunen tegen Jenico's lippen. Want, yes, it felt good.

Het was awkward, dat was gewoon het enige woord wat bij deze hele situatie paste. Jenico had immers niet gedacht dat het zo zou eindigen, toen een onbekende jongen zijn deur opende. Hij had niet kunnen bedenken dat hij - nog geen half uur later - zo met de jongen zou liggen. Awkward was het ja, maar onprettig niet. Absoluut niet.
God, eindelijk, Myan had de stille hints begrepen - of hij had zich net zo erg aan de dunne stof geërgerd als hij, Jenico, had gedaan. Het maakte verder niet uit. Ze lagen nu dus gewoon naakt, zowat op elkaar en waren bezig met wat dan ook - echt benoemen kon Jenico niet.
Je kon met eerlijkheid zeggen dat Jenico geen "nee" zou zeggen tegen meer nu, met Myan, maar ergens leek het niet te kloppen om nu gelijk boempats seks te hebben. Hij kende Myan amper en dit was voor hen beiden iets nieuws, maar dit stoppen wilde Jenico ook niet. Het was een dilemma, een dilemma waar hij niet uit kwam. 'Ik weet niet of we... of we verder moeten gaan,' waren dan ook zijn zachte, voorzichtige woorden. Zijn hand streelde door Myans haar, terwijl zijn andere hand rustig bezig was daar beneden, zijn gezicht enkele centimeters verwijderd van die van Myan.