De slaapkamer van Iyzebel

Onderwerp: De slaapkamer van Iyzebel do aug 30, 2012 6:55 am

Iyzebel heeft een kamer die, relatief gezien, weinig spectaculairs is. De muren zijn wit geverfd, al zijn er muurstickers van verschillende bloemen opgeplakt en staat er boven het hoofd van haar bed een zoet ‘Sweet dreams’ geverfd. Ze slaapt - zoals elke andere bewoner - in een eenpersoonsbed, die dicht tegen de muur is geschoven, precies onder het slaapkamerraam. Haar gordijnen zijn lichtblauw van kleur. Verder heeft ze een dressoir naast haar bed en nog een kleine, onbeduidende boekenkast in de andere hoek van de kamer. Ze heeft een keyboard tegen de muur naast de deur geschoven, maar prefereert de piano in de muziek kamer en speelt er daarom weinig op. And that’s it.

Onderwerp: Re: De slaapkamer van Iyzebel zo sep 02, 2012 1:24 am

Criss deed de deur van zijn kamer open - tenminste, dat dacht hij - en liep naar binnen. Pas toen hij de bloemenstickers aan de muren zag merkte hij dat het niet zijn eigen, nog kale kamer was. 'Eh, hoi,' zei hij, hoewel hij nog niet zeker wist of er wel iemand in de kamer was. Lichte blosjes vormden zich op zijn wangen terwijl hij naar de deur keek - dit was overduidelijk de kamer van een meisje en dit alles zou nog veel beschamender worden als dat meisje zich op dit moment aan het omkleden was.

Onderwerp: Re: De slaapkamer van Iyzebel zo sep 02, 2012 1:41 am

Ze opende haar ogen - die ze op dat moment gesloten had - toen een onbekende stem zich door de bubbel van haar afwezigheid prikte en haar hiermee terug de werkelijkheid in trok. Ze haatte de werkelijkheid besefte ze, al was dit vaker op de momenten dat ze slechtgehumeurd was - en liet het één van deze dagen zijn. Haar grijze ogen leken op onweerwolken die elk moment konden uitbarsten, terwijl haar blik rakelings langs het gezicht van de vreemdeling schoot, waarna ze zich leek te herstellen, maar ditmaal zijn gezicht van de andere kant miste. Ze kon echter vanuit deze hoek zijn gezicht precies bestuderen en terwijl ze hem - met een nog altijd geïrriteerde - blik bestuurde, antwoorde ze op de verlegen woorden die haar terug op haar plaats hadden getrokken. ‘Hallo.’ Haar stem was koel, terwijl ze haar handen op de rozige lakens van het bed zette en zich zo overeind duwde, om zichzelf beter zich op hem te verschaffen. Haar blik miste echter nog altijd zijn gezicht, waar lichte blossen op te lezen waren. ‘Wie ben jij?’ Vroeg ze, terwijl ze haar hoofd vragend kantelde en haar blik een moment leek te verzachten, bijna vriendelijk werd.

Onderwerp: Re: De slaapkamer van Iyzebel zo sep 02, 2012 1:47 am

Criss draaide zijn hoofd terug en bestudeerde het meisje even. Hij kon haar niet meer peilen toen haar gezichtsuitdrukking opeens veranderde. 'Ik ben Criss,' antwoordde hij op haar vraag. 'Sorry, ik dacht dat dit mijn kamer was, ik kwam per ongeluk binnen.' Hij excuseerde zich soepel, maar maakte geen aanstalten om weg te lopen. Hij had nog nauwelijks vrienden - of misschien was kennissen een beter woord - hier.

Onderwerp: Re: De slaapkamer van Iyzebel zo sep 02, 2012 2:08 am

Criss, zijn naam klonk haar niet bekend in de oren en kort fronste ze, voordat ze van het bed opstond en naar de boekenkast aan de andere kant van de kamer liep. Het voorwerp was - relatief gezien - leeg en de enkele plank die was beslaan, was de bovenste twee planken, waar allemaal gelijk gekleurde ruggen voor zich uit staarden. Op de ruggen waren nummers geplakt die begonnen bij 7½ en uiteindelijk bij de 19-1 eindigden. Inmiddels was ze in dit levensjaar namelijk alweer aan een nieuw boekje begonnen, waardoor er meerdere boekjes in hetzelfde jaar waren. Het boekje verschafte niet genoeg blaadjes om een heel jaar in kwijt te kunnen, maar om het overzichtelijk te houden waren ze ook in deze categorie weer genummerd. Ze trok de rug waar het nummer ’19-1’ op stond, naar voren, waarna ze het vastpakte en met het boekje in haar handen naar hem toe liep. Ze bestudeerde zijn gezicht, waarna ze haar blik weer op het - inmiddels - opengeslagen boekje richtte. ‘Criss,’ mompelde ze, terwijl ze de bladzijden bedachtzaam bestudeerde en uiteindelijk haar vinger op een slecht getekend gezicht richtte. Echter voldeed de beschrijving aan zijn uiterlijk en glimlachte. ‘O,’ zei ze toen, waarna ze het boekje dichtsloeg, opborg en weer naar hem toe liep. Ze stak haar hand uit en glimlachte. ‘Iyzebel Altena, aangenaam.’ Hij had haar kamer immers nog altijd niet verlaten - al hoefde het niet lang meer te duren, na haar ietwat ongewone handelingen.

Onderwerp: Re: De slaapkamer van Iyzebel zo sep 02, 2012 2:15 am

'Insgelijks,' antwoordde Criss formeel, ietwat bevreemd door het boekje. Maar, laten we eerlijk zijn, hij was in een gekkenhuis. Hij mocht zijn eisen wel een tikkeltje verlagen. 'Pardon, eh, wat zocht je op in dat boekje?' Criss keek naar de plank vol genummerde boekjes en vroeg zich af wat dit zou kunnen zijn. Deed iedereen in het Lawrence dit? Was het iets waar hij maar gewoon gewend aan moest raken? Moest hij zelf ook in boekjes schrijven? Dat idee had hij niet gekregen in de enkele dagen dat hij hier was geweest. De zusters waren vriendelijk maar afstandelijk geweest en hadden nauwelijks met hem gepraat, laat staan hem het bevel gegeven om zijn dag te beschrijven in een boekje.

Onderwerp: Re: De slaapkamer van Iyzebel zo sep 02, 2012 2:23 am

Haar ogen vernauwden zich toen hij naar het boekje, dat ze zo net nog in haar handen had gehad, vroeg en plots keek ze hem doelbewuster dan eerst aan. Haar blik priemde zich koud in zijn gezicht, voordat ze zich herstelde en een glimlach om haar lippen krulde, voor ze zich weer naar de kast draaide en hetzelfde boekje weer uit de kast trok. Het boekje was pas enkele dagen geleden afgelopen, maar had - anders dan het boekje waar ze vervolgens in was begonnen - zijn aanwezigheid nog weten meepikken in zijn verhaal. Ze sloeg het boekje op één van de laatste pagina’s open, waarna ze het voor zijn gezicht hield. ‘Jou,’ antwoordde ze, haar stem zacht en enigszins twijfelachtig, al was haar beweging naar hem toe sterk en zeker geweest. Uiteindelijk liet ze haar arm weer zakken en keek hem in de ogen. ‘Het spijt me, dat is raar, is het niet?’ Haar ogen glinsterden onschuldig, terwijl ze hem bleef aankijken en haar vingers zich om de hoek van de desbetreffende bladzijde krulden.

Onderwerp: Re: De slaapkamer van Iyzebel zo sep 02, 2012 2:29 am

'Ik...' Herhaalde Criss terwijl het langzaam tot hem doordrong hoe gek dit meisje was. Hij voelde een vreemd soort medelijden. 'Ben ik dat?' Vroeg hij. Iyzebel verontschuldigde zich: dat is raar, is het niet? De vriendelijke kant van Criss wilde het gelijk ontkennen, maar zijn logische kant vroeg zich af hoe hij dit kon ontkennen. Het wàs raar. Eng raar. Celia was ook opvallend stil.

Onderwerp: Re: De slaapkamer van Iyzebel zo sep 02, 2012 2:44 am

Zijn stem klonk begripvol, zacht in haar oren en hoewel het niet was wat de jongen probeerde uit te lokken, verduisterden haar ogen en keek ze heem geïrriteerd aan. ‘Jij,’ herhaalde ze, waarna ze het boekje losliet en het hiermee op de teakhouten vloer liet vallen. Get geluid van het boekje was dof, gaf een doffe klap, al gaf de harde rug er een scherpere toon aan de val. ‘Je bent ‘normaal’,’ constateerde ze dan ook, waarna ze haar schouders ophaalde en zich naar het boekje op de grond bukte, om het op te pakken en terug op zijn plaats te zetten, na de laatste van haar achttiende levensjaar. Ze begreep niet waarom ze de jongen überhaupt gevraagd had of ze raar was, dat ze van zichzelf had geconstateerd raar te zijn, terwijl ze elke dag minder begrip kon opbrengen voor de reden dat ze hier was. Onvoorspelbaar en onhandelbaar, gevaarlijk. Ze kon niet inzien op welke manier ze ook maar enig gevaar vormde voor andere personen, mensen. ‘Waarom ben je hier?’ Vroeg ze hem vervolgens koeltjes, terwijl ze zich weer naar hem omdraaide, om hem aan te kijken. ‘Waarom ben je écht hier?’

Onderwerp: Re: De slaapkamer van Iyzebel zo sep 02, 2012 2:51 am

Criss keek naar het boekje terwijl het viel, maar schrok toch van het geluid dat het gaf toen het de vloer raakte. De manier waarop dit gesprek verliep beviel hem niet. De duidelijk hoorbare aanhalingstekens die Iyzebel bij het woord 'normaal' zette bevielen hem niet. Dat hele meisje beviel hem niet. Criss was niet op zijn gemak en Celia was er niet - waar was ze? Was ze weg? De gedachte alleen al maakte Criss bang. Celia! riep hij in zijn hoofd. 'Ik ben de verkeerde kamer binnen gelopen, écht!' Zei Criss.

Onderwerp: Re: De slaapkamer van Iyzebel zo sep 02, 2012 3:06 am

Zijn reactie maakte dat ze met haar ogen rolde, voordat ze - gepaard met een zacht, bijna spottend gelach - haar hoofd schudde. ‘Dat bedoel ik niet,’ reageerde ze, waarna ze weer voor hem ging staan, dichterbij dan waarschijnlijk toepasselijk was. Het leek haar niet te interesseren, terwijl haar blik opnieuw naar zijn gezicht priemde. Plukken van haar blonde haren streken langs haar gezicht en kort had ze de neiging ‘boe’ in zijn gezicht te roepen, was het niet dat er andere prioriteiten hoger op haar lijstje stonden. ‘Ik ben hier, omdat ik gevaarlijk ben. Onvoorspelbaar, onhandelbaar. Dus, waarom ben je hier, mister innocent?’ Haar stem klonk sarcastisch, ondanks het feit dat ze de jongen nu kende, wat haar sarcasme naar de desbetreffende persoon liet afzwakken, hij bleek een uitzondering. ‘Je lijkt normaal, dus wat gaat er in je hoofd om, dat verknipt is of lijkt.’ Ze groef, zonder idee waar ze precies naar zocht, maar hoezeer zijn gedrag hem irriteerde, zijn instelling en oordeel - dat hij klaarblijkelijk al enkele dagen klaar had liggen - was ze nieuwsgierig naar hem, een vreemd soort nieuwsgierigheid. Haar vingers tikten tegen zijn voorhoofd, voordat ze weer een stap achteruit deed en lieflijk glimlachte - het was misselijkmakend.

Onderwerp: Re: De slaapkamer van Iyzebel zo sep 02, 2012 3:23 am

Criss' gezicht verhardde. Zijn ogen leken donkerder te worden en zijn mond vormde een strakke streep. 'Ik ben niet zoals jij,' verkondigde hij. 'Ik ben hier door een fout. Ik ben niet gestoord.' Hij was niet gestoord. Toch? Hij praatte met Celia, maar zij was zijn zusje. Vroeger praatten ze ook altijd, en toen noemde niemand hem gestoord. Niemand wist van Celia. Niemand wist van hun gesprekken. Zolang niemand het wist, was hij niet gestoord. Zolang Celia zijn geheim was, kon hij hier nog weg. 'Jij denkt dat je me doorziet, maar je bent gestoord. Je bent compleet de weg kwijt,' zei Criss op een zachte, maar koude toon.

Onderwerp: Re: De slaapkamer van Iyzebel zo sep 02, 2012 4:55 am

Opnieuw vernauwden haar ogen, toen ze zijn gezichtsuitdrukking zal veranderen, al vaagden zijn woorden direct de uitgespreken uitdrukking van haar gezicht. Zijn woorden amuseerden haar en een vrolijke, enigszins geamuseerde lach kwam dan ook over haar lippen, bij de stempel die ze op haar borst voelde branden. Het was gemakkelijk een stempel op een persoon te drukken, zolang je deze voor geen meter kende. Het deed geen pijn iemand te beoordelen, als je toch geen sprankje waarheid had om je aan vast te houden. Het was zwak om iets te zeggen, wetend dat je die persoon waarschijnlijk nooit meer zou zien - simpelweg omdat je hem of haar vanaf dat moment zou ontlopen. Hij was het niet waard, maar de vreemde interesse in hem bleef in haar onderbuik broeien. ‘O ja,’ zei ze, nog nalachend van alles wat naar haar hoofd was geslingerd, voordat ze hem bij zijn bovenarm pakte en haar nagels zich stevig tegen de stof van zijn t-shirt zetten. ‘Ik ben gestoord? Ik ben gestoord.’ Haar stem was zacht, maar op een bepaalde manier glashelder, terwijl ze hem doordringend aan bleef kijken. ‘Weet je wat makkelijk is? Het is makkelijk om je vooroordelen klaar te hebben, maar het wordt moeilijk als je vrienden - of in ieder geval kennissen - met deze oordelen probeert te sluiten. Jij bent normaal?’ Ze snoof, waarbij ze nog eens schamper lachte. ‘Je bent idioot, een gek. Je was het vermelden niet eens waard, dus waarom je in mijn dagboek staat is een raadsel. Een belachelijke naïeveling en net zo gek als iedere ander idioot in dit belachelijke gesticht.’ Ze spuwde de woorden uit, alsof ze, ze het liefst niet eens in de mond nam en haar elke seconde meer misselijk maakte. Ze schreeuwde, maar met een bepaalde beheersing, waarmee ze hem haast belachelijk leek te maken - alsof hij het niet waard was al haar energie in te steken.

Onderwerp: Re: De slaapkamer van Iyzebel zo sep 02, 2012 5:03 am

'Ik ben niet gek!' Criss schreeuwde. Van zijn zachtaardige persoonlijkheid leek niets over. 'Ik ben níet gek,' herhaalde hij, maar zachter, alsof hij zichzelf ervan probeerde te overtuigen. 'Laat me nu los, psychopaat,' beet hij Iyzebel toe. 'Er is echt iets mis met jou. Als ik straks weer buiten loop, zit jij hier nog in je zielige dagboekjes te schrijven en pillen te slikken om je in toom te houden, want je bent gék. Gestoord. Ik zou bijna medelijden krijgen!' Criss keek neerbuigend neer op het meisje terwijl in kille ogen - ondanks zijn woedende zekerheid van zichzelf - een vreemd soort wanhoop vormde. Waar was Celia? Was zij de prijs die hij moest betalen om normaal te zijn?

Onderwerp: Re: De slaapkamer van Iyzebel zo sep 02, 2012 5:19 am

‘Heb je enig idee wie ik ben?’ Haar stem werd zacht, bijna breekbaar, terwijl haar blik verzachtte en ze hem bijna somber in de ogen keek - al bleven haar vingers desondanks stevig om zijn bovenarm gerust en drukten haar nagels enige ruimte tussen de stof en zijn huid fijn, tot halve manen zich hoogstwaarschijnlijk onder de stof op zijn huid vormden. Haar nagels waren lang, gevaarlijk, maar ze had geweigerd iets aan de lengte te veranderd - hoeveel verschillende dreigingen er ook naar hoofd waren geslingerd. Ze hield van haar nagels, omdat ze gezond en sterk leken, wat ze niet met iets onnatuurlijks als nagelscharen wilde verpesten. Daarbij hield ze van de kleuren die ze erop kon lakken en sinds kort waren ze wit, met de afbeelding van een rode roos erop gestempeld. Het klopte bij de uitstraling die ze had - al had de jongen deze op het moment aardig in duigen laten vallen. Het feit dat hij niet wist hoe hard hij moest schreeuwen dat hij niet gek was, bewees voor haar genoeg en ze liet hem los, toen hij uiteindelijk uitgesproken was. ‘Jij bent gek.’ Haar stem bleef zacht, terwijl ze zacht op haar onderlip beet en hem aankeek. ‘En ja, ik ben net zo goed ‘gek’, als dat is hoe je mij wilt noemen.’ Een moment keek ze weg, waarna ze met een helder en vurig paar ogen terug in zijn ogen keek. ‘Maar je weet niet waarom ik wat doe, dus probeer me niet zomaar te beoordelen. Dagboeken zijn een deel van mijn leven en dat jij je dat niet kan voorstellen zal me een zorg wezen, maar zonder dat was ik alles al vergeten. Ik weet niet eens waarom ik me verdomme aan mensen zoals mijn eigen godvergeten moeder moet hechten. Wat zegt dat over mij?’ Ze was opnieuw beginnen met schreeuwen, waarna ze achter hem glipte en de deur dichtklapte. ‘Normaal zou ik zeggen, denk wat je wilt, maar dat kan ik niet.’ Ze zakte langs de deur omlaag, terwijl ze naar hem omhoog keek en als je beter keek, zag je dat tranen zich in haar ogen vormde. ‘Jij bent te godverdomde onnozel om ook maar iets te zien wat buiten je hoofd gebeurd.’

Onderwerp: Re: De slaapkamer van Iyzebel zo sep 02, 2012 5:29 am

Criss keek naar Iyzebel met ogen van ijs. IJs was goed, het was koud en hard. Maar ijs kon smelten en dan was het niets meer dan een plasje water. Op dit moment was het ijs van Criss aan het smelten. Hij keek verward om zich heen. Hij begreep zijn wereld niet meer. Alles was altijd zo logisch: hij leefde gewoon door, met Celia in zijn hoofd. Het maakte nooit veel uit. Maar nu wel. Ik ben niet gek, herhaalde hij als een mantra in zijn hoofd. 'Ik zie prima,' zei Criss met een duidelijke stem. 'Maar jij bent zo waanzinnig gestoord dat je denkt dat je mij kan doorzien.'

Onderwerp: Re: De slaapkamer van Iyzebel zo sep 02, 2012 5:47 am

Zijn stem klonk helder en vast in haar oren, terwijl in zijn ogen een ware manie van emoties speelde. Zijn anders heldere ogen stonden wazig van verwarring en hoewel zijn woorden haar raakten, doorboorden, moest ze glimlachen om de cirkels die hij om zijn eigen zijn leek heen te lopen. ‘Oké,’ antwoordde ze, met een stem die al net zo glashelder was, terwijl ze haar handen tegen de teakhouten vloer zette en zich weer overeind duwde, om zo opnieuw op ooghoogte met hem te komen. Haar grijze ogen waren wazig van de tranen, maar staarden hem op een bepaalde manier helder en bewust van de situatie aan. ‘Voor jou, ben je normaal en als je daar vrede mee hebt, is dat prima, maar weet dat de ene gek de ander doorziet, ongeacht zijn probleem. Het is een bondgenootschap en hoe lang je er ook voor zal blijven weglopen, ook jij zult je dat pijnlijke feit ooit beseffen. Je kunt het accepteren of er voor blijven weglopen, welke weg je ook kiest, het zal je bijblijven. Jij bent net zo goed gek als ik dat ben, Criss.’ Het was de eerste keer dat ze zijn naam in haar mond nam, de eerste keer dat ze zijn naam hardop durfde uit te spreken - al leek de manier waarop, zeker niet in goede zin. Anders dan de rest van haar woorden, sprak ze zijn naam langzaam en bijna dreigend uit - alsof ze hem met zijn eigen naam confronteerde.

Onderwerp: Re: De slaapkamer van Iyzebel zo sep 02, 2012 5:53 am

Criss rilde van Iyzebel's woorden. Zijn naam klonk raar uit haar mond. Haar woorden werden opeens persoonlijker nu ze zijn naam uitsprak - precies datgene dat Criss nooit, nooit wilde. Hij stapte naar voren, tot hij dicht bij Iyzebel was en keek haar in de ogen. 'Iyzebel,' zei hij nadrukkelijk - hij kon dit spelletje even goed spelen als zij, dat moest hij - nee, hij wist het niet. Hij was verward. 'Ik bén normaal. Ik ben niet gek, ik ben niet gek, ik ben niet gek!' Zijn volume werd steeds sterker, tot hij schreeuwde dat hij niet gek was. Hij wilde het geloven, zo graag. Maar een stemmetje in hem - niet die van Celia, zij miste nog steeds - zei hem elke keer terug dat hij tegen zichzelf loog. Was hij gek? Was hij dan echt gek? Wist een gestoorde psychopate in een gekkenhuis meer over hem dan hijzelf?

Onderwerp: Re: De slaapkamer van Iyzebel zo sep 02, 2012 6:32 am

Hij speelde het spel met haar mee - al had ze werkelijk geen idee welk ze spel ze nu eigenlijk speelden - en sprak haar naam uit, nadrukkelijk zoals zij had gedaan. Toch, wist het er niet de klank uit te persen die haar stem had gehad en het kleine feit liet haar glimlachen. Ze kon dan ook niet verwachten dat zijn stem precies dezelfde klank als de hare zou hebben, simpelweg door het feit dat ze geen haar op elkaar leken, qua karakter, maar ook qua stem. Zijn stem was laag en mannelijk, had een - prettige - bastoon, terwijl haar stem hoger en vrouwelijker in de oren klonk, ze leek van naturen enige charme in haar stem te hebben en was eerder de middelste tonen van een piano, dan dat ze ook maar in de buurt kwam van zijn stem. Daarbij leek hij in een te grote paniek om net zo indringend te klinken. Zijn stem deed pijn aan haar oren door de kleine afstand die tussen hen in was en toen hij de woorden in haar oren schreeuwde, zette ze haar handen in de eerste instantie tegen zijn borstkas - die groot en sterk achter haar handen voelde. Kort keek ze verwonderd naar de jongen omhoog, voordat ze hem een duw gaf om hem zo iets verder van hem te krijgen. Ze slaagde er echter niet in en verloor in plaats hiervan haar balans, waardoor ze tegen hem op viel en haar lippen stootte onbedoeld tegen de zijne - een ongelukkig feit, doordat ze zo dicht bij elkaar waren geweest. Verschrikt duwde ze zich weer van de jongen af, waarna ze haar vingers op haar lippen legde.

Onderwerp: Re: De slaapkamer van Iyzebel zo sep 02, 2012 6:38 am

Criss schrok van de handen van Iyzebel die hem weg probeerden te duwen, zonder resultaat. Daarna haar lippen, zacht tegen de zijne. Criss' verwarring nam ongekend grote proporties aan. Zijn adem versnelde terwijl hij paniekerig bedacht wat hij moest doen. Maar alles vaagde weg terwijl hij naar Iyzebel keek, haar vingers op haar lippen. Hij pakte haar hand vast en maakte zo zijn weg naar haar lippen vrij, maar niet voordat hij verbaasd naar haar hand in de zijne had gekeken. Hij wist niet wat hij deed. Was hij dit? Net schreeuwde hij nog naar dit meisje - het was hem niet opgevallen hoe mooi ze was. Was ze gek? Was hij gek? Gedachten raasden door zijn hoofd. Het maakte Criss niet uit. Hij keek Iyzebel in de ogen en drukte zijn lippen op de hare.

Onderwerp: Re: De slaapkamer van Iyzebel zo sep 02, 2012 6:51 am

Haar ogen stonden verward toen ze merkte hoe hij de hand pakte die ze verschrikt op haar lippen had gelegd, simpelweg omdat ze het had ervaren als een fout. Het was onnatuurlijk zich goed te voelen bij de ongelukkigen val, simpelweg omdat ze niet ineens kon verlangen naar de persoon die ze minuten hiervoor nog had uitgescholden. Het klopte niet en al was de logica die ze handhaafde sowieso verdraaid en vernield, durfde ze zelf niet te handelen. Ze durfde haar lippen niet terug op de zijne te drukken, noch durfde ze haar hand los te trekken, om aan te geven dat ze het er niet mee eens was. Het feit was, dat ze dat betwijfelde, ze twijfelde over het feit of ze het er wel of niet mee eens was, of ze het fijn vond dat hij haar hand vast had en of ze dit überhaupt wilde. Zijn lippen schoven echter de twijfels voor een moment uit haar gedachten en instinctief reageerde ze door haar ogen te sluiten en meer naar hem te leunen. Zijn hand voelde warm, prettig aan, maar haar twijfels kwamen te snel terug om hier langer bij stil te staan. Resoluut trok ze haar hand terug, waarna haar lippen - voorzichtiger echter - van de zijne haalde en hem angstig aanstaarde. ‘Ik,’ stamelde ze, waarna haar ogen sloot en de tranen die ze tot het moment had weten te weg te slikken over haar wangen gleden. Ze gleed langs de deur omlaag, terwijl ze haar hoofd bleef schudden en met haar handen over de stof van haar jurk aaide - iets om haar het kleine beetje geborgenheid dat ze had gevoeld, terug te geven, al wist te de stof niet eens een sprankje in de buurt te komen. Hij was beter, besefte ze, maar de twijfels en feiten waar ze met haar neus op viel, waren teveel om zich aan hem over te durven geven. Hij zou toch maar vergeten worden, ze zou hem toch maar pijn doen. ‘Ik.’ Opnieuw wist ze niets meer te zeggen en ze keek de jongen wanhopig aan, voordat ze haar gezicht op haar knieën legde en een hartverscheurend gesnik uitstootte, voor ze een zacht en breekbaar ‘Het spijt me’ over haar lippen wist te krijgen.

Onderwerp: Re: De slaapkamer van Iyzebel zo sep 02, 2012 6:59 am

Tot dat moment was het nog niet in Criss opgekomen dat hij een vriendin had. Op dat moment, echter, sloeg het als een bom in. Alli. Het meisje dat hij trouw had beloofd, waarmee hij hoopte samen te wonen als hij hier ooit uit kwam. Alli. De naam zei opeens niets meer, hij voelde opeens niet meer waarom hij zoveel van haar hield. Was het de afstand? Dat moest wel. Maar als hij naar het gebroken meisje voor zich keek... De mooie Iyzebel. Hij ging naast haar zitten en aaide voorzichtig haar arm. 'Het is niet erg,' antwoordde hij fluisterend, bang om haar pijn te doen. Vreemd, dat had hij nu helemaal niet gevoeld toen hij haar net nog half stond uit te schelden. Hoeveel een kus wel niet kon doen...

Onderwerp: Re: De slaapkamer van Iyzebel zo sep 02, 2012 7:18 am

Ze keek met een ruk op bij het horen van zijn stem - dichterbij dat ze op het moment hoopte, bang zich er in te verliezen - en haar waterige, grijze ogen schoten direct naar het gezicht van de jongen die naast haar neer was geknield, voor ze een blik wierp op zijn hand die voorzichtig over haar arm streelde. Het voelde prettig, fijn en warm, en ze besefte dat het een deel van de geborgenheid die ze voelde teruggaf - al besefte ze net zo goed, dat het niet was wat ze wilde. Ze wilde het niet, niet op het moment zelf. Hij begreep het niet, waardoor de tranen zich nog sneller aan de rand van haar ogen leken te vormen en binnen enkele minuten haar wangen met de zoute tranen besloegen. Ze duwde haar hand tegen haar wang, om de tranen ruw van haar huid te poetsen - al resulteerde het alleen in een brandende pijn en rode kleur op de desbetreffende wang - alsof hij haar ook maar iets had misdaan. Vervolgens streelde ze met haar vingertoppen op dezelfde plek, waarna ze haar hand uiteindelijk weer liet vallen en de jongen aankeek. Hij had prachtige ogen, zag ze wanneer ze beter keek, waardoor ze ook direct haar ogen weer neersloeg en haar hoofd schudde. ‘Het is wel erg,’ mompelde ze, om hem vervolgens toch weer twijfelachtig aan te kijken. ‘Als ik je niet opschrijf, vergeet ik je weer. Ik vergeet het, tot de kleinste emotie die er bij hoort. Ik doe je pijn, want ik vergeet je.’ Haar stem klonk verdrietig en ze kon dan ook niet stoppen met huilen, terwijl ze dit zei. Ze vergat hem, pijnigde hem en vernielde hem, terwijl hij dat niet waard was. Hij verdiende het niet.

Onderwerp: Re: De slaapkamer van Iyzebel zo sep 02, 2012 7:24 am

Hoewel Criss al had geweten - en had moeten beseffen - dat dit meisje niet voldeed aan zijn eisen om 'normaal' te zijn, kwam het toch als een schok. Dus dat was er met haar. Daarom hield ze die dagboekjes bij. 'Nee,' fluisterde hij met een gebroken, met pijn doordrenkte stem. 'Ik vertel het je. Ik zal het je allemaal weer vertellen, ik zorg ervoor dat je het niet vergeet.' Hij maakte een belofte, ongeacht wat hij Alli al beloofd had, ongeacht dat hij niet de mening van Celia had gevraagd. Hij moest bij Iyzebel zijn, besefte hij.

Onderwerp: Re: De slaapkamer van Iyzebel zo sep 02, 2012 7:35 am

De klank van zijn stem zorgde dat ze op haar lip beet, fel en hard, om zichzelf maar het kleinste beetje pijn te laten voelen als wat ze hoorde in zijn stem. Ze deed hem pijn, ze deed hem pijn, zonder hem te vergeten. Het kon alleen betekenen dat ze hem niet waard was, al bleef hij doorgaan. Hij vertelde haar dat hij haar zou laten herinneren, het haar desnoods opnieuw zou vertellen - al zou ze het liever nog met hem beleven. Ze wilde het niet, op hetzelfde moment dat ze wilde zien en horen dat hij het waar maakte, maar ze wilde hem niet die pijn bezorgden. Ze wilde niet dat hij haar steeds opnieuw moest vertellen wie ze was, wat ze deelden en bovenal wat ze voelden. Het hoorde niet, hij hoorde haar, haar - of hun - gevoelens niet aan te praten. Ze moest het onthouden, voor hem, om hem dit alles te kunnen besparen - want hij verdiende het niet. ‘Nee.’ Haar stem klonk zacht en gebroken, terwijl haar hand onhandig naar de zijne reek om hem vervolgens vast te pakken. ‘Dat wil ik niet, dat moet je niet willen. Het is niet natuurlijk om me te vertellen dat ik van je houd,’ zei ze zacht, terwijl ze hem indringen aankeek, bewust van wat ze hem vertelde. ‘Dat doet pijn,’ fluisterde ze, tegen de hand die ze inmiddels naar haar gezicht had gebracht en waar ze haar lippen zacht had opgedrukt. Het klopte niet, maar de hele situatie was onnatuurlijk - hij kon haar prinses zijn en zij zijn prins, als ze toch al met de wetten van de logica goochelden.

» De Slaapkamer van Elizan
» De slaapkamer van Wynne
» De slaapkamer van Jenico
» De slaapkamer van Dream
» De slaapkamer van Avery