ORPG - Het tragische verhaal van Wuppel continues...

William excuseerde zich bij het gezelschap, liet een onsamenhangende uitleg horen over…Eigenlijk weet ik al niet meer wat William precies zei. In ieder geval deden ze niet echt moeite om hem tegen te houden, want voor zoiets moet je dus echt wel naar huis gaan. Maar goed, William ging dus naar huis. In ieder geval was hij op weg. Fijn toch?
Wat fijn, hij werd dus écht vader. Eigenlijk was het vrij onwaarschijnlijk. Uiteindelijk, precíés op het moment dat mevrouw besloot dat ze wilde gaan drinken met meneer was het moment, vlak voor haar eisprong? Allemachtig, hoeveel toeval kon er bestaan? Het was gewoon dik toeval. Maar dit ben ik maar en mijn gezeur over toeval dat William altijd leek te treffen. Ik bedoel, hoeveel toeval kon er bestaan dat je precies op het moment dat twee bepaalde mensen kusten een bibliotheek binnenging, omdat het blijkbaar erg belangrijk was dat je lezen onderhield. Alsjeblieft, man, William werd dan wel redelijk vaak met lezen geconfronteerd – hij was niet vaak alleen. En zowat iedereen hier wist wat er aan de hand was. Eigenlijk schaamde hij zich er niet eens voor. Maar goed, maakte niet uit. Hij werd vader! Ja, ja, dat moest vaak gezegd worden, oké?
Goed, laten we maar melden dat William ondertussen bij zijn huidige woonst was aangekomen. Oh, en heel toevallig had William een sleutel. Dus hij liet zichzelf binnen. Binnen zonder bellen.