Alcohol is brandbaar

Viënna had naar de alcohol gezocht. Ze was het niet zomaar tegen gekomen, nee, ze had ernaar gezocht. Alcohol was namelijk brandbaar. Kijk, in bier zat amper alcohol, dus dat werkte niet, maar als je de sterkere dranken nam die hier verstopt lagen, kon je misschien toch nog een aardig vuurtje veroorzaken. Viënna had het gevonden, en wel, ze zat nu op de grond, terwijl ze in de vlam van haar aansteker staarde en af een toe een slok nam uit de fles die ze net open had gemaakt, zonder werkelijk door te hebben wat ze dronk. Want als ze hier toch was, kon ze net zo goed roekeloos zijn, toch?

Darren zat in een hoek van de kamer met een fles wodka naast hem op de grond. Eigenlijk was het al bijna gewoon een fles, de inhoud was al bijna verdwenen, alles was bijna opgedronken. Twee slokken, dan was het gewoon een lege glazen fles. Niks meer en niks minder. Hij had geen behoefte aan contact met mensen al was hij waarschijnlijk vriendelijker met drank op dan dat hij gewoonlijk was. Hij greep naar de fles maar de eerste keer greep hij gelijk mis. Bij de tweede kans wist hij het beet te pakken en tilde hij het omhoog. Natuurlijk dacht hij dat het veel zwaarder was en tilde hij het op met een kracht die leek alsof hij een kilo of twintig optilde. De fles schoot de lucht in, al hield Darren deze tegen toen het ter hoogte van zijn mond was. Hij zette het aan zijn lippen, nam een aantal slokken om er vervolgens achter te komen dat de fles na twee slokken al leeg was. 'Godsamme.' Mompelde hij met een duidelijk te horen dubbele tong nadat hij de fles behoorlijk onvoorzichtig op de grond zette. Het was een wonder dat deze nog heel bleef al was het geluid door de hele drank kelder te horen. Niet dat er iemand was, of zag hij daar toch iemand? De kamer schommelde maar hij wist niet of dat door hem kwam.

Viënna keek op bij het horen van een zacht gemompel, dat gevolgd werd door een luide klank wat erop leek dat er een fles met niet zo heel veel liefde en voorzichtigheid op de grond werd gezet. De aansteker had ze naast zich neergelegd en ze had er nu geen aandacht meer voor - iets dat in Viënna's geval erg zeldzaam was.
Ze had niet doorgehad dat er iemand anders in de ruimte was, en daarom keek ze nu op en probeerde ze door de schemer van de donkere kelder te turen. Al was ze nog niet zo ver heen dat ze omviel, maakte de alcohol wel dat haar gedachten niet meer zo helder waren als normaal. Viënna dacht bijna nooit ergens over na, dus de vloeistof uit deze fles had haar impulsiviteit niet kunnen veranderen. Daarom riep ze ook, met een wat meisjesachtige klank in haar stem die gewoonlijk nergens te bekennen was: 'Wie is daar?'

Hij leek de stem ergens van te kennen, toch was de herinnering maar vaag. Alsof hij zich nu nog iets goed kon herinneren. Alles was een waas, niks leek hem bekend voor te komen. Zonder dat hij erover had nagedacht barstte hij in lachen uit toen hij hoorde wat het meisje zei. Hij ging er tenminste van uit dat het een meisje was. Hij stond op maar moest de muren vasthouden om niet om te vallen. Al wankelend liep hij op haar af terwijl hij langzaam stopte met lachen. Een paar meter van haar af stond hij stil en greep hij naar een fles drank. Het maakte hem geen zak uit wat het was. Alles was leuk en alles was prima, niks aan het handje. Hij draaide de dop eraf en nam een paar slokken terwijl hij de kast vastpakte om niet te vallen. Uiteindelijk stak hij de fles naar haar uit. 'Ook wat?' Zijn stem klonk verre van hoe hij normaal klonk. Het klonk vriendelijk met een dubbele tong, alsof hij een heel ander mens was.

Ook Viënna dacht deze jongeman ergens van te kennen, al kon ze zijn gezicht niet plaatsen. Ze lachte en pakte de fles aan, om die vervolgens aan haar lippen te zetten en er een enorme slok uit te nemen. De inhoud brandde in haar keel, maar het maakte haar niet zoveel uit hoe het smaakte. Een lachje dat helemaal niet bij haar paste kwam over haar lippen terwijl ze de fles tussen hen op de grond zette. Het was misschien niet helemaal slim van haar geweest om te gaan drinken, maar die gedachte kwam geen moment in haar op. Ze hield haar ogen nu op de jongeman voor haar gericht, zonder dat ze zich echt op zijn gelaat concentreerde. Haar gezicht had een wazige uitdrukking, alsof ze ergens over nadacht, hoewel dit in werkelijkheid helemaal niet zo was. Viënna had nu geen zin om na te denken. Bovendien werden haar gedachten steeds waziger.

Hij keek naar haar gezichtsuitdrukking en zwaaide met zijn hand voor haar ogen. 'Aarde aan,' een hik onderbrak hem, liet hem lachen voor hij weer verder sprak, 'dinges.' Hij had geen idee hoe ze heette, had het nut om dat nu te weten te komen? Hij zou het toch weer vergeten. Een grijns was al op zijn gezicht verschenen. Hij keek naar de fles die op de grond, kon de drang om 't op de pakken niet onderdrukken. Zijn hand greep de hals van de fles vast en zette de fles aan zijn lippen om zelf ook een paar slokken te nemen. Het brandende gevoel dat het hoorde te brengen was helaas verdwenen.

Viënna knipperde even met haar ogen en lachte vervolgens met een heel meisjesachtig gegiechel, dat soort waarvan ze normaal met haar ogen zou rollen. 'Viën-na,' zei ze langzaam, omdat ze haar naam nog wel kon onthouden. Ze keek naar de fles die de jongeman nu van de grond pakte en keek om zich heen. De rekken in deze ruimte lagen vol met flessen, dus gebrek aan drank zou er niet zijn. Ze pakte een andere fles die naast haar stond en wist hem open te krijgen. 'Proost,' stootte ze uit, met nog steeds diezelfde giechelende klank in haar stem.

Haar gegiechel zou ook hem normaal gesproken storen maar nu stoorde hij zich nergens aan. Het enige waar hij nu een hekel aan zou kunnen hebben was wanneer de drank op zou zijn. Maar waarschijnlijk zou dat nog niet zo snel gebeuren en waarschijnlijk zou Darren nog wel vaker in deze kelder te vinden zijn. Hij luisterde naar haar naam en vertelde haar toen de zijne. 'Darren.' Het was een wonder dat hij zijn eigen naam nog wist, toch kon hij nog enkele andere dingen over zichzelf opnoemen als hij dat zou willen. Toch had het geen nut als hij haar ging vertellen hoe oud hij was en waar hij vandaan kwam. Het zou haar waarschijnlijk toch niks uitmaken. 'Proost,' zei hij terwijl hij zijn fles tegen de hare tikte en vervolgens probeerde zijn lachen in te houden terwijl hij een slok drank nam.