De zolderkamer

Om eerlijk te zijn vond Sareth het heel fijn, fantastisch zelfs, wanneer iemand zijn macht op haar uitoefende. Wanneer iemand (met name mannen, vrouwen waren irritant wanneer ze dit deden, want dan werd het meestal niet in de juiste context gedaan. Meestal..) haar toonde dat zij in de minderheid was, dat ze zogezegd onderdanig was en dus moest luisteren. Sareth liet haar adem via haar mond ontsnappen zodra hij bij haar binnen drong. Ze sloeg haar armen weer om zijn nek, klampte zich als het ware aan hem vast. Staand was het lastig voor haar om te bewegen, ze liet hem dus begaan. Wanneer hij wat meer actie van haar kant wilde, afgezien van het kreunen en de zachte gilletjes, hoefde hij maar te roepen en Sareth zou op hem springen om haar kunsten te vertonen. Nu bleef het dus nog bij de geluiden die ze produceerde. Deze geluiden waren, nu hij 'in' haar was, net iets luider en.. anders dan voorheen. Het was gewoon een ander iets. En bij andere ietsen hoorden andere reacties. En God, wat voelde het goed.

Waarschijnlijk zou hij haar straks wel de kans geven om haar kunsten te vertonen, maar nu beviel het hem even prima dat ze haast hulpeloos was en nogmaals, haar kreunen en gilletjes werkten stimulerend. Zijn armen kwamen onder haar billen te liggen en hij tilde haar op, zette haar nu nog beter klem tussen zijn lichaam en de muur. Hij kreunde, twee keer zelfs en nu hij haar opgetild had, was ze wat hoger en kon hij gemakkelijker zijn lippen op haar borst plaatsen. Jenico was een borstenman, geen billenman, maar dat had je vast al bedacht. Weer sloten zijn lippen zich om haar tepel, streek hij erover heen mer zijn tong, om er vervolgens zacht in te bijten, waarna hij naar de andere tepel ging en precies hetzelfde deed. Ondertussen was zijn onderlichaam in een welbekend ritme gekomen, hoewel hun nieuwe positie hem daar enigszins in belemmerde. Kon hem weinig schelen eigenlijk, als het aan hem lag, probeerde hij elk standje met Sareth uit, want God, want voelde dit goed. Wat voelde zíj goed en wat wás ze goed. Hij zou haar rustig nog een keer nemen. Waarschijnlijk zelfs twee keer. Oké, meerdere malen, het maakte hem eigenlijk niet eens uit hoeveel keer. Hij zou minstens nog een keer met haar vrijen, dat moest gewoon.
Hij plaatste zijn lippen weer op de hare, drong met zijn tong haar mond binnen en verkende deze, ook al was hij ondertussen vrij bekend. Nog even, besloot hij, en dan xmocht ze haar kunsten gaan vertonen.

Sareth moest een grote, grote voorliefde aan deze positie zeker bekennen. De muur, de macht. Want ja, het gedoe met die muur, was voor Sareth een machtsspelletje. Sareth wilde die macht, genoot van die macht, maar gaf hem in het geval van zo'n persoon met liefde even weg. Had ze echt geen problemen mee. Ze was een schat hoor, af en toe. Sareth had trouwens geen enkel probleem met het feit dat Jenico een borstenman was. Deze waren toch vele malen gevoeliger dan de billen. En wees eerlijk, iemand die telkens aan je billen zat te sabbelen was toch vele malen minder opwindend dan wanneer hij dat bij je borst deed. Ook vond Sareth het geen enkel probleem dat ook Jenico deze vrijpartij wel voor herhaling vatbaar zag en dat daarbij meerdere standjes beoefend zouden worden. Om eerlijk te zijn, wilde Sareth dat best heel graag. Maar ja, Sareth wilde wel meer. Sareth liet haar tong over die van hem glijden, verplaatste haar lippen vervolgens naar zijn onderlip en zoog hier op. Gedempte geluiden ontsnapten nog altijd uit haar mond. Sareth kon het niet laten. Gelukkig maakte dat niet uit. Gelukkig.

Hmm, eigenlijk beviel dit hem wel. Hij bleef nog wel even zo staan, desnoods zouden ze het gewoon nog een keer doen. Ze was immers goed genoeg om hem zo weer opgewonden te krijgen, hoefde ze waarschijnlijk vrij weinig moeite doen. Ze was zo'n meisje waarbij je gewoon vrijwel meteen, als ze je aanraakte, een instant boner kreeg - Jenico in ieder geval wel. Hij kreunde weer, toen ze op zijn onderlip zoog, hoewel het gesmoord werd door haar lippen. Hij klemde haar wat beter tegen de muur, zodat hij wat meer houvast had en liet zijn onderlichaam in een sneller tempo bewegen. Zijn ademhaling begon onregelmatig te worden en hij begon lichtjes te hijgen. Zijn hand had hij weer op haar borst gelegd - hij kon er gewoon niet vanaf blijven, zo simpel was het. Hij kreunde nogmaals, plaatste zijn lippen toen weer in haar hals, nam de huid weer tussen zijn tanden, iets wat hij vaker leek te doen. En toen, tja, opnieuw haar borsten. Sorry, hij kon er nogmaals gewoon niet vanaf blijven, maar hij betwijfelde of Sareth het een probleem zou vinden. Zijn handen had hij ondertussen op haar billen geplaatst, omklemden die en hij kreunde weer. Fuck, she was good. Ja, hij wilde zeker nog een keer hierna, en nog veel vaker het liefst. Ze was heel interessant en ook nog eens heel erg goed. Hij was benieuwd naar wat ze allemaal kon en daarom zette hij haar weer neer, aangevend dat ze de leiding voor even mocht over nemen. Kon ze maar beter goed doen, anders zou hij zo de leiding weer overnemen.

Sareth haar adem deed hetzelfde toen hij het tempo verhoogde. Niet alleen omdát het tempo werd verhoogd. Sareth had de gewoonte mee te doen met de ander. Dit mocht dan vreemd klinken, zo vreemd was het helemaal niet. Stel je voor dat de een wild begon te hijgen en kreunen en het andere persoon er als een lappenpop bij zou hangen. Er zou misschien een iemand zijn die dat opwindend zou vinden en dat was Eric, maar Eric was hier niet en hij was waarschijnlijk niet eens geïnteresseerd in Sareth. Ze hoefde voorlopig dus niet als lappenpop te spelen. 
Vervolgens werd ze op de grond gezet. Nu mocht zij haar macht op de jongen uitoefenen. Prettig. Het was de bedoeling dat ze hem op de grond moest krijgen. De vraag was alleen hoe. Ze besloot hem gewoon te bespringen, - dit hield in dat ze op hem af stapte en hem gewoon weer zoende, normaal kwam bespringen wat onverwachtser. Vandaar de benaming bespringen. Helaas, geen gespring, - en hem vervolgens zo goed en kwaad als het ging tegen de grond te werken. Ze drukte haar lippen weer op zijne en plaatste haar handen op zijn schouders. Zacht trok ze hier aan. Ja, ze moest trekken. Het kind was klein en torende niet boven Jenico uit. Duwen was dus onmogelijk. Sareth hoopte dat hij de hint begreep en mee zou bukken, zodat ze hem op een bepaald punt achterover kon werken zodat hij op de grond zou liggen. Op dat moment zou Sareth bovenop hem springen, en ja, de rest zou geschiedenis worden. 

Ja, hij wilde een herhaling. Of nee, eiste een herhaling, want God, wat voelde dit goed. Hij had vaker seks gehad, gevreeën met onbekenden en zelf lopen flikflooien met jongens, maar werkelijk, ze torende ver boven iedereen uit.
Hij begreep haar hint en werkte braaf mee, zodat ze hem straks op de grond kon werken. Hij was behoorlijk nieuwgierig nu, want als de rest zo goed zou zijn als nu, dan was hij werkelijk de gelukkigste man op aarde. Zijn ademhaling versnelde nog meer, ging gepaard met kreunen, sommigen hard, sommigen zacht. Hij voelde het pulserende genot, het intense verlangen in zijn lichaam. Misschien moest hij het straks iets ruiger maken, nog wat meer uitdaging erin gooien, maar eerst ging hij Sareth haar gang laten gaan. Kon zij hem even plezieren. Nog altijd had hij een hand op haar borst en kijk niet raar op als hij dat later standaard doet bij Sareth. Ja, excuses, Jenico is gewoon van haar twee dames, deal with it.
Hij ging meer door zijn knieën, terwijl hij zijn lippen weer op de hare plaatste en met zijn tong de hare zocht. Oh, voor een vrijpartij als deze mocht je hem kidden in de nacht wakker maken. Reken maar dat Jenico vannacht heel leuk zal dromen. Kan Sareth hem 's ochtends gelijk mooi helpen om van z'n boner af te komen, want ik voorspel je, die gaat hij hebben.

En herhaling zou hij krijgen. Sareth vond het geen probleem om dat 's ochtends al te doen om hem van die oh zo vervelende boner af te helpen. En, eerlijk, die hand op haar borst vond Sareth eigenlijk heel erg opwindend. Maar goed, Sareth vond wel meer opwindend. Muren, zoenen, machtsspelletjes, boners, die hand op haar borst, kreunende geluiden, noem maar op. Sareth moest onderhand wel heel nat zijn. En ja, dat was ze. Dat was ze zeker. We waren ook niks anders van Sareth gewend. Zodra Sareth vond dat hij genoeg door zijn knieën was gezakt om niet hard en pijnlijk op de grond terecht te komen, gaf ze hem voorzichtig een zetje zodat hij op de grond kwam te zetten. Ze kroop wijdbeens op zijn schoot en legde een hand in zijn nek. Haar lippen waren nog altijd bezig met die van hem, tongen worstelden nog altijd met elkaar. Sareth bracht haar onderlichaam omhoog en liet deze weer neerzakken op de Big Buddy. Een kreun ontsnapte haar toen hij weer bij haar naar binnen gleed. Vanaf dat moment was zij de persoon die haar onderlichaam op en neer bewoog. Dus, morgenochtend nog eens?

Misschien moesten ze deze kamer maar omdopen tot hun persoonlijke naaikamer. Misschien vonden ze nog wel iets interressants tussen het oude spul waarmee de zolder volgestouwd was - als je me begrijpt. Maar goed, voor nu was Sareth interessant genoeg, xeker omdat zij nu de leiding had. Waar hij hard en opgezwollen was, was zij - zoals ze het zelf zegt - nat, heel erg nat. Deed hem denken aan een nummer van Eminem. Hoe ging die tekst ook al weer? But oh, it feels so fucking wet and soft. Zo voelde het inderdaad.
Hij voelde de houten vloer tegen zijn rug aan, maarb meer voelde hij hun tongen die nog met elkaar bezig waren en Sareth, die zich weer op hem geplaatst had, zodat hij weer in haar gleed. Nu was zij degene die het onderlichaam bewoog en werkelijk, God, wat voelde 't goed. Jenico kreunde dan ook, luid en duidelijk. Zijn ene hand bleef op haar borst, waar zijn vingers me haar tepel speelde, terwijl zijn andere hand haar bil omvat had. Oh ja, morgenochtend nog eens, vind Jenico een prima idee.

Precies. Het was heel waarschijnlijk dat zij, als wonderteam, echt wel heel wat bijzondere dingen zouden vinden. Daarbij was het ook nog mogelijk om die kamer om te dopen tot naaikamer, er kwam normaliter waarschijnlijk toch niemand. Want wat moesten anderen op deze kamer? Hoe zouden ze deze plek überhaupt vinden? Het was puur toeval dat Sareth deze plek had gevonden. Wel een gelukkig toeval, erg gelukkig. 
Sareth deed precies wat de jongen zojuist had gedaan, maar dan anders. Waar hij alleen zijn bekken heen en weer hoefde te bewegen, moest zij zichzelf met haar benen telkens omhoog en weer omlaag werken. Het was vermoeiend, maar hé, we kunnen gerust van Sareth zeggen dat ze getraind was. Daarbij, een goede vrijpartij behoorde je moe en zweterig te maken. En dat deed deze 'naaiscène', dat deed 'ie zeker. Sareth sloot haar ogen en er ontsnapte haar een luide kreun. Indeed, it felt good. Ze plaatste haar linkerhand naast zijn hoofd op de grond om zichzelf omhoog te houden. Haar andere hand gleed over zijn borstkas. Sareth was, als dat kon, ook een borstenmens. Of ja, niet de vrouwelijke vorm borsten. Maar Sareth vond een brede borstkas zeker een turn on. De drang om aan deze borstkas te voelen, was er dus net zo goed bij haar als bij Jenico. Of nee, misschien iets minder. Maar hij was er, dat was al iets. Dus, when and how?

Ja, moe en zweterig was hij ondertussen wel, maar hoorde dat niet erbij? Als je na een naaipartij gezellig nog lang kon praten en lachen en niet hoefde te douchen, nou, dan kon je zeggen dat je naaipartij grandioos gefaald had.
Ik denk dat we ondertussen wel kunnen zeggen dat kreunen Jenico opwinden en elke keer als Sareth kreunde, wel, dat was een nieuw impuls van genot, waardoor hij ook kreunde.
Een brede borstkas bezat Jenico wel. Mocht ook wel, na vier jaar als soldaat in het leger. Hij vond het ook helemaal niet erg dat ze zijn borstkas wilde voelen, ze ging d'r goddelijke gang maar.
Hij had zich ondertussen weer wat omhoog geduwd, zodat zijn lippen weer bij haar borst kwamen te liggen, omsloten de tepel, zodat hij zijn tong er speels overheen kon laten gaan. Goed, morgenochtend een herhaling zag hij zeker zitten. Als het aan hem lag lagen ze straks in de stoel, konden ze weer iets nieuws proberen. Want werkelijk, ze was goed, heel erg goed.
Hij kreunde tegen haar borst aan, ging toen over naar haar andere tepel, om die te triggeren. Morgenochtend, in een zeer interessant standje? Nieuwe standjes, daar voelde Jenico wel wat voor. Hij was er zeker voor in om te experimenteren. Ja, daar was hij zeker voor in.

De warme adem tegen haar borst, het gekreun. Sareth had haar ogen nog altijd gesloten. Rustig ademen was over gegaan op hijgen en de kreunen waren luider. Omdat Jenico omhoog was gekomen, had ze nu haar arm gestrekt om nogsteeds op haar hand te kunnen leunen. Op een vast ritme bewoog ze omhoog, omlaag, omhoog. In, uit, in, uit. Sareth kende het. Ze kende het ritme, het juiste ritme. Ze was er verdomme bekend mee, moet je weten. En ach, waarschijnlijk wist je dat. Als je een man was, als je een, -zoals Margaux dat altijd zegt- Piet in je broek hebt hangen, dan wist je dat.
Misschien dat het nog niet helemaal duidelijk was gemaakt, maar Sareth vond Jenico wel zeker bijzonder. Hij was dan een van de velen, hij was wel beter. Beter dan een hele hoop. Misschien wel beter dan iedereen. Laten we het maar gewoon houden op bijzonder, uniek. Want, uniek was het zeker. Deze vrijpartij. Sareth had nog niet eerder zo gekreund, was nog nooit eerder zo moe geweest. Niet op deze manier.
Maar goed, die stoel dus, nieuw standje. Sareth was daar wel voor in, hoor. Wat haar betrof sliepen ze gewoon in die stoel. Na een douche, dan. En misschien, misschien konden ze dan ook wel seks hebben in de douche. Dat was ook leuk, dat was ook opwindend.

Het was een zeer bekend ritme en inderdaad ook het juiste ritme. Waarschijnlijk was het al wel duidelijk gemaakt dat Jenico Sareth bijzonder vond - waarom zou hij anders nog meerder malen met haar willen vrijen? Dat zou hij echt niet willen als ze niet goed genoeg was, daarin was Jenico vrij kieskeurig. Goed, de stoel was dus een nieuw idee, maar dat zouden ze de volgende keer wel doen. Hadden ze tenminste een excuus om nog een keer te naaien. Douche klonk ook goed, slapen in die stoel ook. Weet je, eigenlijk klonk het gewoon allemaal goed.
Hij besloot dat het tijd was om de leiding weer over te nemen en hij duwde haar dan ook naar achteren, totdat haar rug de grond raakte en kroop bovenop haar, waarna zijn lichaam in een vrij snel tempo viel. In, uit, in, uit en ga zo maar door. Ondertussen drukte hij kussen in haar hals, op haar borst, haar tepel, haar schouder en toen weer haar lippen. Goed, ja, Jenico wilde haar zeker nog een keer op deze manier voelen. Ze was als een verslaving, als een drug, zo simpel was het. Nu moeten we bekennen dat Jenico sowieso van seks houdt - hé, hij is een man, don't blame him -, maar met Sareth kreeg "seks" ineens een andere betekenis. Hij had vaak genoeg seks gehad, heus wel, hij had immers echt wel zijn verlangens gestild, maar nee, er was niemand geweest zoals Sareth - en die zou er ook nooit komen.

Wat grappig dat de verslaafde werd gezien als een verslaving. Ja, ironisch. Goed, Jenico werd ook gezien als een verslaving, hoor. Seks in het algemeen, werd door Sareth haar ogen gezien als een verslaving. Hoe was ze überhaupt aan die verslaving gekomen? Dat wist niemand. Zelfs een verslavingsgevoelige werd niet gauw verslaafd aan seks. Dat kon niet. Dat was vreemd. Maar ja, Sareth was over het algemeen best vreemd. Nee. Vreemd was niet het goede woord. Apart? Speciaal? Welja, one of a kind, dat zeker.
Sareth vond het helemaal niet erg dat ze op de grond werd gewerkt. Ze vond het fijn, eigenlijk. Het was altijd zo dat mannen sneller konden bewegen. Zij hoefden hun bekken immers alleen naar voren en achter te bewegen. Als dat het enige was dat Sareth moest doen, kon zij ook sneller zijn. Maar Sareth, moest ook haar benen bewegen. En dat kon echt niet zo snel, geloof me. Helaas gaf Sareth de voorkeur aan snel, ruig. En dus vond ze het bijzonder fijn dat meneer weer de leiding had genomen. Dat meneer weer het tempo bepaalde. Nog altijd kreunde ze luid. Eigenlijk hoeft dit niet meer vermeld te worden, het is gewoon zo, maar ach, we willen natuurlijk niet voor verwarring zorgen. Sareth kreunde. Klaar.

Maar goed, hoe geweldig een een potje naaien ook kan zijn, uiteindelijk moet een man wel klaar komen, zo simpel is het. Wel, Jenico kwam dan ook klaar, realiseerde zich toen dat ze onveilig bezig waren geweest, maar goed, het deerde hem verder weinig. Hij hijgde, kreunde nogmaals een keer bij het klaarkomen en gleed toen uit haar, waarna hij van haar afrolde en naast haar ging liggen. 'God, that felt good,' uitte hij, een zwakke grijns rondom zijn lippen. Om eerlijk te zijn, hij baalde nogal dat het nu alweer voorbij was. Hij wilde nog wel een keer, ze was ook zo verdomd goed, zo simpel was het. 'Hé, wat zeg je er van als wij een douche gaan opzoeken?' vroeg hij vervolgens grijnzend, terwijl hij op zijn zij rolde en zijn hand op haar wang legde, om haar gezicht naar de zijne toe te duwen. Hij drukte zijn lippen op de hare, nog steeds een ruige kus. Hé, Jenico houdt gewoon van ruig en schijnbaar Sareth ook niet. Zijn hand gleed weer af naar haar borst, streelde weer over de tepel. Ja, Jenico was ook verslaafd aan haar prachtige rondingen, maar dat had je vast ook al wel begrepen. Goed, Sareth was dus zeker voor herhaling vatbaar, zeer zeker.

Jenico zijn kreunen tijdens het klaarkomen gingen gepaard met korte gilletjes van Sareth. Heus, Sareth wist wanneer iemand ging klaarkomen. Ze wist ook dat het stimulerend was om opbouwende geluiden te maken op dat punt. Alsof het meisje in kwestie ook klaar kwam. Hij rolde van haar af en Sareth opende haar ogen. Ze staarde naar het plafond boven zich, haar ogen waren inmiddels aan het donker gewend. De ruimte was stoffig en hing vol spinnenwebben. Overal stonden oude meubels die ofwel kapot, ofwel oerlelijk waren. De grote fauteuil was een van het eerste soort geweest. Oerlelijk was hij namelijk niet, er zaten alleen gaten in de leuningen. Sareth haar borst ging in een razend snel tempo op en neer, terwijl ze daar lag en weer op adem probeerde te komen. Een brede glimlach rond haar lippen. 'Damn, it did.' Ze haalde nog eens diep adem, liet het ontsnappen als een zucht. De zucht nam de glimlach niet weg, waardoor het een zucht van opluchting was. Een zucht die toonde dat ze gelukkig was. Of zich zo voelde. 'No doubt.' Even sloot ze haar ogen weer, zich concentrerend op het gevoel dat ze had in haar onderbuik. Dat gevoel van voldoening. Een prettig gevoel, het gevoel alsof je high was en je de hele wereld aan kon. Alsof alle kleuren feller leken dan ze werkelijk waren en de hele wereld er opeens een stuk mooier uit zag. Behalve deze ruimte. Het bruin en grijs werd niet feller of mooier. Maar de betekenis achter de ruimte wel. Sareth had er totaal geen problemen mee om deze ruimte als naaizolder te gebruiken. Noem een tijd, Sareth staat er.