Iyzebel Altena

ALGEMEEN
Volledige naam: Iyzebel Altena, haar voornaam komt uit het Hebreeuws en heeft als betekenis ‘veroordeeld’, terwijl haar achternaam daarentegen geen specifieke betekenis heeft. Officieel komt het van de Nederlandse achternaam ‘van Altena’, was simpelweg verwijst naar wat het zegt, de persoon van Altena.
Roepnaam: Iyzebel
Bijnaam: Haar voornaam wordt door sommigen mensen naar een speels ‘Iyze’ afgekort, maar buiten dat kent ze weinig bijnamen. Er zijn ook relatief weinig personen die haar ‘Iyze’ noemen en het bij haar voornaam houden. Zelf vindt ze haar naam te stroef klinken en neemt ze het weinig in haar mond.
Leeftijd: Ze is inmiddels 19 jaar, maar door haar poppige uiterlijk wordt ze vaak jonger geschat, persoonlijk maakt dat haar niet veel uit.
Geslacht: Vrouwelijk
Geloof: Iyzebel heeft geen geloof, niet iets waar ze voor de volle honderd procent voor zou gaan of iets waar ze op zou bidden. Ze gelooft in zichzelf en een mengeling tussen verschillende spiritualiteiten, waardoor ze in haar geloofsovertuiging soms moeilijk te begrijpen is.
Probleem: Haar ‘probleem’ is voor velen onduidelijk, simpelweg omdat ze niet geestelijk of fysiek enig probleem lijkt te hebben. Haar uiterlijk verraad niets van wat er daadwerkelijk in haar broed en ze ziet er tussen de andere bewoners van het instituut, bijna menselijk uit. Toch, is ze al vroeg in haar leven bestempeld als onvoorspelbaar, met gevaar voor de menselijkheid. Er wordt van haar gezegd dat ze onhandelbaar is, terwijl iedereen een vrij timide indruk geeft. Desalniettemin heeft ze haar uitspattingen, waarbij ze zonder een woord te zeggen een glas in scherven gooit of door het raam van haar slaapvertrek lijkt te tuimelen. Handelingen waarbij ze niet zozeer nadenkt, maar die ze simpelweg uitvoert, het maakt haar gevaarlijk.

INNERLIJK
Karakter: Haar karakter wordt meestal als verdraaid en niet te begrijpen geformuleerd. Ze wordt als excentriek gezien, door de botsende verschillen in haar karakter. Op het eerste gezicht is Iyzebel een timide persoon, ze is terughoudend naar onbekenden en kan zelfs - onbedoeld - sarcastisch reageren op wat deze persoon te zeggen heeft. Ze kan kwaad worden om de meest minuscule kledingheden, maar over diezelfde kleinigheden oprecht gelukkig worden. Ze kan lachen zonder dat er iets lijkt om je over te amuseren, maar kan op hetzelfde moment huilen zonder dat er een logische reden voor lijkt te zijn. Toch huilt ze niet zomaar, ze heeft niet zomaar littekens over haar lelieblanke huid staan en ze is niet zonder reden somber. Haar verdriet is rechtvaardig, zoals haar andere emoties dit in de verste verte niet lijken. Ze heeft verdriet om de kleine dingen die ze vergeet en de onbelangrijkheden die ze wel kan onthouden. Ze gaat kapot aan de gezichten die haar bekend voorkomen, maar werkelijk niets meer zeggen, maar dit uit ze nooit direct naar deze personen of dingen toe. Ze houdt het in zichzelf, tot het moment dat ze het niet langer kan verstoppen en moet uitbarsten. Verdriet is één van de oprechtste emoties die je in haar gehele wezen kunt vinden. Desalniettemin verwachtten mensen dat het bij haar uitspattingen hoort, waardoor het - naarmate de tijd verstreek - deels bij haar uitspattingen is gaan horen. Ze is hierdoor onbegrepen, omdat ze het begrip moeilijk maakt. Ze spat uit in de vreemdste emoties op de meest uiteen wijkende momenten, waardoor ze moeilijk voor serieus te houden is. Toch, kan ze vrij serieus zijn, al ligt het eraan op welk punt je dit van haar verwacht - wat sowieso een fout is om te begaan. Je mag niet teveel van haar verwachten, want ze is niet goed met deze verwachtingen - en ook hierin kan ze het voor zichzelf verpesten. Eigenlijk, is alles aan haar een verrassing, om het kort door de bocht te zeggen - om er maar weer van af te zijn. Sta stil en be amazed.
Sterke punten: Ze is muzikaal en een goede vriend voor zolang ze zich je herinnert. Ze heeft de gewoonte zich steviger aan mensen vast te klampen zodra ze deze mag, uit angst ze deze weer zal vergeten. Ook is ze vrij georganiseerd. Ze houdt ze al sinds het begin van haar amnesie een dagboek bij. Oude dagboeken weet ze overzichtelijk op te bergen en ook haar slaapkamer is in dit opzicht overzichtelijk ingericht. Ze kan hierbij heel erg meelevend zijn voor een ander en zijn problemen.
Zwakke punten: Ze is vergeetachtig en kan zich de dingen die over lange termijn gebeuren zelden tot nooit herinneren. Hierbij is niet heel erg spraakzaam en heeft ze neiging tot het verpesten van de relaties die wel stand houden onder haar ietwat ongewone karakter.
Relaties: Ze heeft weinig relaties, al heeft dit verschillende redenen. Veel van haar relaties vergeet ze, omdat ze in haar langetermijngeheugen geen stand weten te houden. Relaties die haar dit vergeven verpest ze vervolgens vaak eigenhandig - al is dit twee van de drie keer onbedoeld.
Hobby’s: Iyzebel heeft een grote liefde voor de piano, omdat het één van de weinige dingen is dat stand houdt onder haar ongewone karakter en dreigende uitspattingen. Ook is het één van de zeldzame dingen die ze nooit uit haar geheugen heeft weten te krijgen. Afgezien van het luisteren naar piano, houdt ze van de stilte. Ze doet graag activiteiten waar ze in stilte kan werken - hoe onbeduidend deze activiteit ook is.
Haat: Ze heeft een hekel al het soort personen dat de aandacht onherroepelijk naar zich toe proberen te trekken, of zich aan haar of haar geheugen proberen op te dringen. Verder zijn het kleine en niet noemenswaardige dingen waar ze zich aan kan ergeren, omdat ze zich over het algemeen snel aan de kleinste dingen kan ergeren.

UITERLIJK:
Lengte/bouw: Iyzebel is vrij klein en niet groter dan één meter zevenenzestig, ze heeft al enkele jaren deze lengte en groeit - bij ieders weten - ook niet meer. Ze is vrij tenger gebouw en past qua gewicht, goed bij de lengte die ze heeft.
Huid: Ze heeft een blanke huid, met een zweem van lichte sproeten over haar neus en in haar gezicht.
Haar: Ze heeft dikke en stugge, rosblonde haren. Haar haren hebben van naturen een grove krul, met een zeker wafeltjesmotief in sommigen van haar lokken - wat ook een natuurlijk iets is aan haar haren. Het komt sterker naar voren, wanneer haar haren nat zijn geweest.
Ogen: Iyzebel heeft een ongewoon paar ogen, zoals velen ook beweren. Ze heeft de gewoonte te doen alsof ze blind is bij een eerste ontmoeting, omdat haar ogen dezelfde lichte kleur hebben als die van een blinde. Ze weet zich er echter vaak niet van te weerhouden de omgeving, naarmate de tijd vordert, in zich op te nemen om zo in haar geheugen op te slaan.
Kleding: Vaak kleedt ze zich op een manier die extra nadruk legt op het poppige uiterlijk dat ze van zichzelf al heeft. Ze heeft een zwak voor kleding waar kant in verwerkt zit en lijkt dit soort kleding dan ook vaak te dragen, hierbij komt een zwak voor de natuur, die ze op een bepaalde manier ook in haar uiterlijk probeert te verwerken. Ze wordt vaak gezien met een bloemenkrans om haar hals of op haar hoofd, op de één of andere manier lijkt ze altijd terug te vallen op de onschuld die ze als vanzelf over zich afroept. Ze heeft echter ook vaak genoeg geprobeerd dit te ontduiken, maar is er tot dusver nog niet in geslaagd - en lijkt zich hier ook bij neer te hebben gelegd.
Speciale kenmerken: Iyzebel heeft weinig kenmerken die een zegel over haar leggen. Ze heeft geen tatoeages die op enige manier betekenis hebben, noch opvallende vlekjes - afgezien van de sproeten in haar gezicht. Ze is relatief gezien niet veel bijzonders - of zo zegt ze zelf. Ze is echter wel met verschillende littekens getekend, waarvan ze zich de herkomst niet eens meer kan herinneren - het feit is dan ook dat ze een slecht langetermijngeheugen heeft. Verder heeft ze niets bijzonders aan haar lichaam en draagt ze alleen nog steevast een zilveren halsketting, het woord ‘lost’ hangt aan de hanger, met in de ‘o’ een foto van een klein meisje. Ze heeft geen idee meer wie het meisje is, maar blijft vasthouden aan de gedachte dat de ketting belangrijk voor haar is.

EXTRA:
Familie: Ze heeft weinig tot geen herinneringen aan haar familie zoals deze was en maakt tegenwoordig alles op uit de oude dagboeken ze al heeft volgeschreven. Ook probeert ze veel af te leiden uit de brieven die ze nog bijna elke dag krijgt. Voor zover ze weet heeft een - relatief gezien - normaal gezin, bestaande uit een moeder, een vader en een jongere broer. Uit de brieven maakt ze op dat het goed met hen gaat en dat ze haar missen - al ziet ze niet in waarom.
Verleden: Iyzebel haar amnesie is iets wat pas later in haar leven tot stand kwam en in de eerste jaren wist ze een aardig langetermijngeheugen op te bouwen. Haar geheugen begon echter rond haar zevende jaar langzaam af te brokkelen, tot ze rond haar tiende op slechts haar dagboeken kon rekenen, om de wereld nog helder en duidelijk te kunnen zien en begrijpen. Ze was als kind al een bijzondere persoonlijkheid. Ze was terughoudend en probeerde weinig vrienden te maken - zeker met het besef van haar geheugenverlies. Ze was bang dat ze iedereen toch weer zou vergeten, waardoor ze verder ook geen moeite meer durfde te doen. Ze begon zich te hechten aan de stilte die ze - eenmaal alleen - had en raakte gehecht aan de piano die in het muzieklokaal van haar school stond - waar ze steeds vaker werd gevonden. Hoewel ze werd gedreven op vrienden maken, accepteerde ze haar lot en het feit dat ze geen stand kon houden in vriendschappen of liefde. Ze werd eenzamer, maar begon hier juist van te genieten. Ze miste de mensen, op hetzelfde moment dat ze graag achter ramen en deuren bleef om zich hierbij weg te houden. Ze raakte erdoor gefrustreerd, maar probeerde zich in te houden - al bleek ze er minder in te slagen, dan ze vooraf had gehoopt.
Overig: -

Plaatje: