Well, well, well, who is my new psychiatrist?

Jalica knikte kort. Oh, dus de jongeman wilde wat over háár verleden weten? Nou, als hij iets wilde weten, kon hij wat te weten komen ook - als korte samenvatting uiteraard. "Nou, op m'n tweede overleden mijn ouders in een vliegtuig-ongeluk en omdat mijn - toen 20-jarige - broer me niet wilde hebben kwam ik bij m'n oma in Spanje terecht en toen zij overleed kwam ik in een pleeggezin. Daar werd non-stop gebruikt en tussen mijn veertiende en achttiende was ik actief verslaafd aan cocaïne en ketamine. Ik ging naar Amerika, naar Timberline Knolls en daarna heb ik een opleiding gevolgd voor staatsexamen en een opleiding psychiatrie. Ik leerde op mijn achttiende Drew kennen, we kregen een relatie en na twee jaar vroeg 'ie me ten huwelijk en na twee jaar huwelijk kwam ik erachter dat hij al vier jaar lang een relatie had met een ander meisje toen ze 's ochtends op de bank in de woonkamer lagen. Een half jaar geleden zijn we gescheiden en nu ben ik hier." Ze keek de jongen aan en glimlachte even naar hem. "Dat is kort samengevat mijn leven."

Hij was verrast door de samenvatting die ze noemde. De hele tijd was zijn blik nuchter en een beetje apart. Hij had telkens geknikt als ze klaar was met haar zinnen. Ze had al aardig veel meegemaakt moest hij zeggen. Maar wat haar leven is was niet weggelegd voor Allen. Wat hem betreft ging hij nooit trouwen, daar was hij niet de man voor. "Aha.." Klonk er heel droogjes en verrast toen ze klaar was. "Die jongen was zeker heel speciaal voor je, dat je zo gehaast als je net negentien ben gaat trouwen?" Hij glimlachte even mysterieus. "Had je daar ook gevoelens bij?" Klonk er phychiater-achtig.

"Toen ik trouwde was ik 21, op m'n twintigste deed hij een aanzoek. Achteraf; geen idee of ik er gevoelens bij had. Ik denk dat ik vooral blij was dat iemand aandacht voor me had, nadat m'n broer niet naar me omkeek en in het pleeggezin kreeg ik ook niet bepaald veel aandacht. Dus achteraf denk ik niet dat ik er echt gevoelens bij had.." Ze keek naar haar handen en beet op haar onderlip. Ze hield er niet van als iemand haar dingen liet inzien die ze liever niet inzag. Maar wacht even; wie was er nou de psychiater. "Volgens mij ben ik de psychiater en niet jij.." Een lachje verscheen op haar gezicht, ze kon er wel om lachen.

"Trouwen, ik ben daar niet zo'n type voor." Mompelde hij een beetje. Nee, hij zou niet snel gaan trouwen, ga weg, wie wou er überhaupt met hem willen trouwen? Niet dat hij het wou hoor, nee, absoluut niet. Hij was een jongen die meestal van de ene meid naar de andere sprong, een echte relatie had er nooit ingezeten. Misschien kwam dat wel, ooit. "Ik hou ervan om de rollen om te draaien, nu kan ik ook wat over jou te weten komen." Meestal draaide hij alleen de rollen om als het hem uitkwam. Als hij zou moeten kijken in een andere positie die hem niet beviel weigerde hij dat. Tja, dat was Allen, koppig als wat.

Jalica knikte. "Voor mij ook geen tweede huwelijk hoor. Absoluut niet." Ze lachte even en ging op het bureau zitten. "En hoe zit het met jouw liefdesleven?" vroeg ze, om te rollen toch nog een beetje terug te draaien - ookal was liefde niet bepaald een psychiaters-gesprek. Maar ze kon het toch niet serieus laten worden. Wat maakte het ook uit? Veel tijd was er niet meer voordat ze een volgend gesprek had, maar toch.

Hij glimlachte toen ze het met hem eens was. Nu draaide hij zich weer naar haar toe en trommelde met zijn vingers op de zijkant van de stoel. Hij moest even iets doen omdat hij zich een beetje verveelde na de lange tijd in de stoel, maar ja, hij was de patiënt. Zijn adem stokte even onopmerkbaar toen ze vroeg naar zijn liefdesleven, natuurlijk, was te verwachten. Hij dacht aan Elizan, waar hij afstand van nam omdat ze eerder zou vertrekken dan hem. Jalica daarentegen was een psychiater hier, en hij kon nog goed met haar praten ook. "Mwah, niets bijzonders." En hij haalde nonchalant zijn schouders op.

Jalica knikte en sloeg haar benen over elkaar. "Ik ben wel bang dat ik zometeen een ander gesprek heb.." zei ze, nadat ze een vluchtige blik had geworpen op haar horloge. Ze pakte haar agenda van het bureau en keek naar de volgende afspraak, vijf minuten. "Nog vijf minuten en dan staat er - als het goed is - iemand anders voor de deur." Zei ze, waarna ze de agenda terug legde. Misschien zag ze hem nog wel een keer ergens anders, of de volgende keer bij de afspraak.

Hij zag haar kijken in haar agenda en hoorde haar stem vertellen dat ze een ander gesprek had. Hij knikte even teleurgesteld en stond daarna op. Hij stak zijn hand uit en glimlachte charmant. "Nou Jalica, ik hoop dat wij nog vaker zulke interessante gesprekken hebben." Hij knipoogde even naar haar en draaide zich toen om richting de deur. Hij opende de deur en wierp nog één blik naar het licht getinte meisje met de donkere lokken die een beetje blond waren van de zon. Hierna sloot hij de deur achter zich en zou zijn stappen verzetten, niet wetend waarna toe.

Jalica glimlachte even naar de jongen en sprong van het bureau af. "Ik denk van wel. Tot de volgende keer dan." Ze zwaaide even kort naar hem en ging daarna weer achter haar bureau zitten. En omdat dit de laatste post is heb ik geen idee meer wat ik haar moet laten doen, waardoor er een gigantisch lul verhaal uit gaat komen.