Rune Jakobs

ALGEMEEN
Volledige naam: Rune Jakobs, Rune betekent ‘geheim van traditionele kennis’ en Jakobs is een verhaspeling op de achternaam Jacobs, wat bekend staat al één van de gegeven namen.
Roepnaam: Rune
Bijnaam: Rune heeft geen specifieke bijnaam, maar staat open voor de personen die het een kans willen geven hem te namen. Doorgaans luistert hij naar alles wat ook maar enigszins op hem kan doelen - aangezien het voor hem getuigd van zijn zichtbaarheid naar de wereld en zijn mensen.
Leeftijd: Rune is inmiddels negentien jaar oud.
Geslacht: Mannelijk
Geloof: Rune heeft geen specifiek geloof, maar gelooft heilig in de reïncarnatie van mens en dier. Hij is dan ook lange tijd bezig geweest met de ontdekking of hij vast zit tussen de ‘gewone wereld’ en die van de doden of dat hij juist op zijn weg naar zijn volgende levensfase - hij is er desondanks nog niet over uit wat het nu precies in en leeft met het feit van zijn onbestaande zelf.
Probleem: Rune heeft een unieke en zeldzame combinatie tussen het syndroom van Cotard en het syndroom van Ganser. Waarin hij in de waan is niet te bestaan, maar in zekere zin wel bestaan heeft - al is hij er zelf nog niet achter op welke manier. Ondanks het feit dat hij in dit waanbeeld leeft, krijgt hij echter alles mee van de wereld en zijn gebeurtenissen, maar als je hem naar deze kleine logicheden vraagt zal hij hier niet duidelijk op antwoorden. Het is het punt waar het syndroom van Ganser zijn intrede doet. Hoewel hij zich bewust is van het juiste antwoord - en deze ook heus zou kunnen zeggen - antwoord hij met antwoorden die als ‘bijna-juist’ worden beschouwd of door het geven van een verdraaide of cryptische uitleg. Het getuigd ervan dat hij de nodige kennis heeft om de vraag te antwoorden, maar deze simpelweg niet wil prijsgeven.

INNERLIJK
Karakter: Rune is - zoals velen bij de eerste ontmoeting al door hebben - niet helemaal op de wereld zoals hij in het hier en nu is. Hoewel hij alles meekrijgt van de evenementen die plaatsvinden of ongelukken die gebeuren, is hij vrij afwezig. Hij kijkt vaak afwezig - misschien lichtelijk dromerig - uit zijn ogen en pas wanneer iemand hem aanspreekt lijkt hij weer terug te keren naar de plaats waar hij is. Desalniettemin wordt hij hier niet minder verwarrend om - mede dankzij het syndroom van Ganser, dan hem nooit met enige duidelijkheid laat antwoorden. Hij is dromerig in de manier waarop hij spreekt, al wordt zijn dromerig niet perse in goede zin in gebruik genomen. Hij is een storend soort dromerig, waarbij hij nog altijd afwezig en van de wereld lijkt - op hetzelfde moment dat hij helder en oplettend uit zijn ogen kan kijken en daadwerkelijk naar je lijkt te luisteren. Zijn spreken, laat je echter weer aan deze kleine feiten twijfelen en zorgen dat je - eenmaal in zijn buurt - snel verward raakt. Hij heeft de neiging je uit je balans te halen, al gebeurd dit zelden met zijn eigen bewustzijn. Rune is echter ook intelligent en weet wat er om hem heen gebeurd. Hij heeft een glashelder besef van zijn omgeving, al lijkt dit - nogmaals - zelden het geval. Hij kan je hierin dan ook verrassen en dit is één van de kleine dingen die hem amuseert. Hij vindt het amusant om te merken dat mensen zich ongemakkelijk voelen en hij ze uit hun balans haalt. Het doet hem op een vreemde manier genoegen, al is de reden weer iets waar hij zelf niet over uit kan komen. Hij is dan ook intelligenter als het anderen of zijn omgeving betreft, dan wanneer hij het over zichzelf moet hebben. Door het waanbeeld niet te bestaan, weet hij niet goed wie hij precies is of moet zijn en vragen hierover verwarren hem - op hun beurt - dan ook. Hij houdt er niet van om over zichzelf te praten en is gesloten over dit onderwerp, al praat hij graag over andere kleinigheden - al gebeurd dit alles dan wel op zijn manier. Hij kan soms lichtelijk sarcastisch uit de hoek komen, omdat hij zich op een bepaalde manier toch bewust is van zijn kennis. Hierdoor vind hij andere vaak dommer dan ze daadwerkelijk zijn en stelt zich vaak op een hoger voetstuk dan de gemiddelde bewoner van het Lawrence. Dit alles maakt hem toegankelijk, op dezelfde manier dat het hem een verwarrende ontoegankelijkheid geeft. Het vergt dan ook veel tijd om een daadwerkelijk begrip voor hem op te kunnen brengen - en tot op de dag van vandaag is niemand hier nog in geslaagd.
Sterke punten: Rune is intelligent en oplettend. Hij weet zijn omgeving goed te bestuderen, om zo de meest mogelijke informatie eruit op te zuigen. Zijn oplettendheid laat hem toe emoties van anderen sneller in te zien dan de gemiddelde persoon en hij lijkt zich gespecialiseerd te hebben in de lichaamshouding van bepaalde personen. Buiten dat heeft hij echter niet veel sterke punten en lijkt hij enkel nog enigszins creatief - al kan je de manier waarop beter achterwegen laten.
Zwakke punten: Rune is op een storende manier dromerig en lijkt de grootste deel van de tijd afwezig, waardoor mensen een slecht hoogte van hem kunnen krijgen. Hierbij heeft hij de gewoonte zich sneller boven anderen te plaatsen, ook op de momenten dat hij inziet dat dit onterecht is. Hierdoor is hij soms sarcastisch naar de desbetreffende mensen en niet de eerste keuze om bevriend mee te willen raken.
Relaties: Rune heeft door zijn karakter en gewoonten weinig daadwerkelijke relaties op kunnen bouwen en de relaties die hij had, zijn door verschillende redenen alweer opgelost in de vergetelheid. Op dit moment heeft hij één echte vriend, al is deze jongen ergens ver buiten de muren van het Lawrence en hebben ze alleen schriftelijk contact.
Hobby’s: Rune heeft weinig hobby’s, maar heeft een onverklaarbare liefde voor de nacht. Hierdoor is hij vaker ’s nachts, dan in de ochtend daadwerkelijk buiten. Buiten dit schildert hij graag, al is er van echte kunst weinig sprake.
Haat: Rune heeft een hekel aan de personen die hem betwisten of iets aan zijn mening betwijfelen. Hij is van mening - bijna - altijd gelijk te hebben en kan er dan ook niet tegen als mensen hem ongelijk geven - al is het niet zo ernstig dat hij hier agressief of moordlustig van wordt. Het irriteert hem slechts in grote mate. Hierbuiten heeft hij een broeierige angst voor motor gestuurde voertuigen en reist hij liever met de fiets.

UITERLIJK:
Lengte/bouw: Rune is redelijk klein en vrij schriel gebouwd. Hij ziet er dan ook niet dreigend of zelfs maar imposant uit.
Huid: Zijn huid is blank, maar kan ook al snel onder de noemer bleek vallen.
Haar: Rune heeft donkerbruine haren, dat in warrige pieken over zijn voorhoofd valt. Hij heeft een pony - al stelt het model hiervan weinig voor - die tot net boven zijn ogen komt. Zijn haar komt tot net in hals, maar is hierdoor nog niet lang - of halflang - te noemen.
Ogen: Hij heeft grote, bijna ree-achtige donkerbruine ogen.
Kleding: Zijn kleding is ‘normaal’. Het is weinig bijzonders en lijkt meestal op wat op het moment ‘in’ is - al weet hij hier ook vaak genoeg een eigen ‘foute’ impressie aan te geven.
Speciale kenmerken: Rune draagt een ketting met een sleutel eraan, de sleutel heeft veel weg van een dagboek sleutel, maar blijkt verder niets bijzonders te zijn als je hem er naar vraagt. Verder zit er een litteken tussen zijn bruine haren verstopt en heeft hij nog een ander klein, onbeduidend litteken onder zijn linkeroog. Buiten dit is hij niet veel spectaculairs.

EXTRA:
Familie: Rune komt uit een gemiddeld gezin met een vader, een moeder en een jonger zusje. Hij is de oudste van de twee-eiige tweeling die hij - vanzelfsprekend - samen met zijn zusje vormt. Buiten het geslacht verschillen ze echter maar weinig van elkaar en zijn ze als twee druppels water. Het enige punt is dat zijn zusje enkele centimeters langer is dan hem, waardoor er vaak verwarring was over wie het zusje of het broertje was. Autoriteiten wezen hen echter op de feiten, waardoor Rune zijn zusje ook ‘zusje’ kon blijven noemen en hij haar ‘grote broer’ was. Sinds zijn verblijf in het Lawrence heeft hij echter nog maar bar weinig contact met zijn familie.
Verleden: Rune had tot zijn vijftiende een - relatief gezien - normaal leven. Hij groeide op in een liefhebbend gezien - al was dit zonder het bewustzijn van de dun gesponnen lijnen die hun relatie voorstelde. Hij was niet anders dan de gemiddelde jongen - of tenminste niet op een manier dat iemand zich er zorgen om maakte. Hij antwoordde dan wel in ‘bijna-juiste’ antwoorden, het syndroom van Ganser was al bij hem geconstateerd, waardoor niemand hem vreemder vond dan hij al was. Testen die hij maakte, legde hij immers goed af, wat toch van enige kennis en oplettendheid getuigde. Hij was dan wel afweziger dan de meeste jongens van zijn leeftijd, hij deed net zo goed mee aan de onbeduidende spellen die ze op hun leeftijd speelden. Hij draaide mee in de maatschappij, zoals iedereen uit zijn bescheiden gezinnetje leek te doen. Ze leken gelukkig, al bleek dat de lijnen dun en teer waren, toen ze alleen in een ongeluk verzeild raakten, waarbij de auto waar ze op dat moment inzaten tegen de vangrails smakte, door problemen aan het wegdek. De auto werd tussen zijn eigen massa en de rails samengeknepen, al raakten ze er toch met weinig kleerscheuren weer uit. Op het eerste gezicht leek er geen grote schade aanwezig, niet aan hun zelf tenminste, al bleek later dat hij met zijn schedel verkeerd tegen de rand van de bijrijdersstoel - waar hij achter had gezeten - was gekomen. Hierdoor leek een hersenletsel te zijn ontstaan, waarbij de eerste symptomen van het syndroom van Cotard zijn intrede deden. De jongen verloor zijn herinneringen tot na het ongeluk en verloor het bewustzijn van nog altijd in leven te zijn. Er werd een waanbeeld om hem opgezet, waarin hij de illusie had niet langer te bestaan - zonder te weten wat hier de reden voor was, aangezien hij niet de indruk gaf pas er pas net te zijn. Hij was immers al ouder en zag de reden dus niet dat hij uit het bestaan was gevaagd - waar hij als één van de weinige dingen zeker over kon zijn. Het feit dat hij dit bleef beweren zorgde ervoor dat er een onbegrip voor hem ontstond, tot zijn gezin niet eens meer de moeite kon doen om hem over te halen dat hij leefde, dat hij een jongen van vlees en bloed was en nog zo vrolijk door het leven wandelde als altijd. Dit deed hij immers niet meer, hij leek niet meer wat te zijn geweest en radeloos besloten ze hem naar The Lawrence Institution te sturen, in zijn jaren daar verwaterde het contact dat hij met hen had, tot het bijna geen bestaansrecht meer over had. Slechts op feestdagen krijgt hij nog wel eens een brief, die vaak gevuld staat met loze beloften en slecht gelogen leugen - dat beseft hij zich ook nog wel.
Overig: -

Plaatje:

Jenico is nu niet biseksueel meer, maar officieel gay .