Juniper’s kamer is in één woord, kleurrijk. In twee woorden, een bende en in meer dan dat een ware hemel op aarde voor de drank- en drugsjunkies van The Lawrence Institution en dit begint al bij haar deur. De entree betreft een roomwitte deur waar in gouden letters haar naam is op gedrukt en waar ze zelf met zwarte stift “Colorado” onder heeft geschreven, wat een geheime boodschap is voor degene die de geruchten over haar wel eens heeft gehoord. Ze heeft haar kamer het “Colorado” genoemd, omdat dit bekend staat als het beloofde land van rijkdom en voorspoed en hoewel ze niet veel te bieden heeft, is het voor degenen die even willen ontsnappen allang genoeg. Juniper’s muren zijn in een heldere, azuurblauwe kleur geverfd en op de grond ligt een limegroen tapijt. Alle meubels in de kamer zijn oorspronkelijk wit, maar heeft ze al snel naar haar intrek met verschillende patronen, tekens en uitspraken onder geklad - veel van dit in weer kleurige kleuren verf. Elk van haar meubels lijkt stuk voor stuk op de wel bekende hippiebusjes en dat is waarschijnlijk ook haar bedoeling geweest, want rijden kan ze niet, maar iets van deze creativiteit houdt ze toch graag bij zich. Er hangen dikke, knalgele gordijnen voor de ramen waar op de vensterbank honderden bloemen voor zijn uitgestald. Bloemen staan overigens door de hele kamer en maken de kamer een waar geuren paradijs en je neus zal niet weten waar hij zoeken moet, eenmaal binnen in deze kamer, maar de bloemen doen wel degelijk hun werk. Ze zijn immers niet het enige wat een fijne, bedwelmende geur geven. Juniper’s kamer is niet zomaar het “Colorado” voor de meeste drank- en drugsverslaafden. Ze bezit een enorme ladekast, ook weer zo kleurig versierd als al haar andere meubilair en de lades zijn stuk voor stuk met ingewikkelde bloemennamen gelabeld - alsof ze zo stom is bloemen daadwerkelijk in een ladekast te bewaren. Nee, Juniper heeft een goed geheugen, wat haar ladekast betreft. Ze weet precies waar elke naam voor staat en wat zich in elke lade bevind - al zijn ze heus niet allemaal tot de nok toe gevuld, maar ze staat ook niet met lege handen. Het Lawrence weet elke week weer een geruime hoeveelheid drugs af te troggelen van de bewoners, die zij het Lawrence op zijn beurt weer aftroggelt - als is dat wel op een minder duidelijke manier. En ook drank verbergt zich in de lades die wonder boven wonder, nog nooit zijn doorzocht. Ondanks alles lijkt de leiding haar namelijk niet te argwanen - de sukkels. Hierbuiten heeft ze nog een akoestische gitaar vlak naast haar bed staan en een bureau met wat er overgebleven is van haar terroristische aanval op het meubilair. Je kunt in ieder geval van één ding zeker zijn, je kijkt je ogen uit in dit “Colorado”.
Onderwerp: De slaapkamer van Juniper 
za okt 13, 2012 8:35 am