A little drop of water

Fijne druppeltjes water landden op Hasse's door een bos rood haar omlijste gezicht. Het geluid van de fontein achter haar vulde haar oren. Ze zat daar maar, met haar rug tegen de rand van de fontein gedrukt. Hasse's blik was op haar benen gericht. Haar bovenbenen die twee stoelen innamen als ze ging zitten. Haar enkels die dikker waren dan andermans nek. En dan had je nog haar kuiten, nou, haar kuiten waren al helemaal enorm. Zo zat ze daar, zichzelf in gedachten te kleineren, precies zoals ze verdiende. Onzichtbaar kleintjes en toch opvallend grotesk, ja, zo zag ze er uit. Tenminste, dat is hoe alleen Hasse zichzelf zag. Ieder ander zag daar een klein meisje met uitstekende sleutelbeenderen en een vermoeid gezichtje. Uit haar zak viste ze een platgedrukt pakje met het opschrift "ULTRAlax - Zeg je verstoppingen maar gedag!" Eén, twee, drie. Hasse liet drie pilletjes in haar hand vallen die ze vervolgens naar haar mond bracht. Ze nam niet eens de moeite om water te pakken om het doorslikken gemakkelijker te maken.