Mijn verhaallijn/ one shot whatever

Ja dus ik was bored. En ik had gister net 2 minuten de laptop afgesloten en toen POEF. Idee. En here it is

Welkom, welkom, in het koninkrijk Norte welke volledig op een berg is gebouwd. Let niet teveel op de onderste lagen, je wilt er liever niet tussenlopen. Onderaan, niet eens op de helling, woonden moordenaars, martelaars en ander soort gespuis. Iets hoger, op de zwakke helling woonden mensen die misschien net een haar beter waren. Dieven, prostituees en bedelaars die voor wat geld alles deden wat een edel van hun vroeg. Nee, de echte rijkdom begon een paar rijen hoger, waar de straten steeds mooier werden, de huizen steeds luxer. En uiteindelijk, bovenop de berg, het paleis van Norte. De mensen onderaan de berg konden er alleen maar van dromen, het paleis stond te hoog om gezien te worden. Zoveel pracht en praal dat je ogen er bijna verblind door zouden worden. Want hoe mooi Norte aan de top ook was, het land was nooit rechtvaardig. Natuurlijk werd het land regeert door een koning, maar zijn vrouw de koningin, was vele jaren al overleden. En sinds het overlijden van de vrouw, gaan er vele geruchten te rondte dat zijn hart was bevroren. En dat de behoefte naar macht het enige was wat hij nog voelde. Het enige wat hij overhield was zijn zoon, welke hij het liefst zo ver mogelijk weg wou hebben. De behoefte naar macht was zo groot, dat hij iedereen als een bedreiging zou zien. Maar dit was niet alles. Natuurlijk was de wereldbol groter dan alleen het land Norte. En dit moest ontdekt worden. Dus stuurde de koning vervolgens zijn eigen zoon, en zijn beste soldaten weg, om alle andere landen en gebieden in kaart te brengen.

Spannennnnnnnnnd

Ik vind dat Norte in het zuiden is gelegen.

Eric schreef:

Ik vind dat Norte in het zuiden is gelegen.

Maar in het zuiden zijn geen bergen

Elizan schreef:

Eric schreef:

Ik vind dat Norte in het zuiden is gelegen.

Maar in het zuiden zijn geen bergen

Dan creëer je d'r.

NIEUW STUK WHOOOEEEE
-------------------------------------

“Uw vader wilt u spreken.” De bediende had, zonder enig teken de deur open gedaan en stond nu met een licht geamuseerde glimlach bij de deur. Het feit dat de bediendes Nathaniel niet meer als een troonopvolger behandelden, had al eerder voor gefronste wenkbrauwen gezorgd. Tegenwoordig liet hij dit gewoon varen, wetend dat er niks tegen in te brengen was. Hij knikte naar de bediende, terwijl hij langs hem liep de gang op. Sinds de dood van zijn moeder, was de geestelijke gezondheid van zijn vader bergafwaarts gegaan. In de volksmond; Hij was gek geworden. Het was aan de buitenkant alleen nooit te zien, anders zou het volk hem allang afgeschreven hebben. Maar Nathaniel wist dan ook dat zijn vader alles eraan deed, om ervoor te zorgen dat het volk vertrouwen hield. Want waar ooit het verlangen naar liefde het grootste deel van zijn hart had opgevuld, was dat nu allang verwisseld met het verlangen naar macht. Liefde, of iets wat daarin in de buurt kwam was dan ook allang verdwenen. Hij duwde met zijn handen de massief houten deuren open, om vervolgens in de studeerkamer van zijn vader uit te komen. “U wou mij spreken, vader?” Alleen al bij het woord ‘vader’ spande zijn kaaklijn aan. Zijn vader, een oude man met grijs haar en een ogen welke ver in zijn kassen lagen, - keek hem aan. “Ja Nathaniel, ik had inderdaad om je gevraagd.”

Sla me ik heb inspiratie
-------------------------------------

Koning Amadeus, was niet zomaar een koning waar je omheen kon. Zijn uiterlijk begon met de dag steeds meer op een seniele oude man te lijken, maar achter al deze krankzinnigheid was een groot brein. Zijn honger naar macht was alles wat zich nog in zijn hoofd afspeelde. Maar juist hierom had hij zijn enige zoon en troonopvolger bij hem geroepen. Want als hij zijn zoon voor lang genoeg bij hem vandaan zou kunnen houden, - en hij met heel veel geluk zelfs zou overlijden – was hij weer een paar jaar langer van zijn troonopvolger af. En dat betekende geen enkele bedreiging voor zijn troon. Zijn macht. Nathaniel kuchte een keer, waarna de koning weer bij zijn positieven kwam. Hij schraapte een keer zijn keel, waarna hij vervolgens zijn zorgvuldig uitgekozen verhaal begon. “Zie je Nathaniel, ik heb besloten dat ik een ervaren iemand nodig heb om de expeditie naar de on-geografische gebieden te begeleiden. En om je meer ervaring te geven als toekomstige koning heb ik besloten dat jij de rest van de soldaten zal vergezellen.” Een voldane glimlach kwam rond zijn lippen toen hij zag hoe Nathaniel zijn handen tot vuisten veranderden, en hij duidelijk zijn woede moest beheersen. “Zoals u wenst vader.” Waren de enige woorden die hij eruit kon persen. De koning knikte, waarna zijn zoon woedend met grote passen de studeerkamer verliet. De koning liet een kleine lach horen, waarna hij hoofdschuddend weer terug ging naar de papieren.

HAHAHAHA IN YOUR FACE NATHANIEL

Dane schreef:

HAHAHAHA IN YOUR FACE NATHANIEL

HAHAHAHAHA Heb ik het wel goed geschreven?

Elizan schreef:

Dane schreef:

HAHAHAHA IN YOUR FACE NATHANIEL

HAHAHAHAHA Heb ik het wel goed geschreven?

Anders zou ik wel, onaardig als ik ben, een lijst van punten hebben gemaakt en die in één lange post hebben gezet. Heb ik een keer gedaan. Ik mocht personages keuren. Verwachten ze dan aardige commentaren op Mary Sue's? Anyway, ja, het is goed en ik kan niet op één, twee, drie iets komen wat er aan scheelt. Sowieso mag ik ons koninkje. (AA)