Midday-awkwardness

Adelaide had besloten dat het weer 'de tijd van de dag was', oftwel; douchetijd. Dat was niet negatief bedoeld, integendeel, het was haar favoriete moment, rust en stilte, enkel het kletterende water. Ze hing haar handdoek aan een haakje, over haar schone kleding en haalde haar haren uit de vlecht en deed het stiekje om haar pols, waarna ze haar sokken als laatste uittrok en bij de rest van haar 'vieze' kleren in de hoek gooide. Ze zette de kraan aan, zonder er meteen onder te stappen - ze hield niet bepaald van koud douchen en zette haar shampoo op een plankje in de douche. Ze haalde een kam door haar haren, om te voorkomen dat ze dat na het douchen er onmogelijk doorheen zou komen. Ze voelde even aan de douche, maar deze was nog steeds ijskoud. Zijzelf begon het daarnaast ook koud te krijgen.

Douchen was pure verspilling van je tijd. Die mening had Jenico altijd al gehad en was alleen maar versterkt sinds zijn tijd als soldaat. Immers, waarom zou je uitgebreid douchen, als je maten doodgeschoten werden? Daarom douchte hij het liefst zo snel mogelijk en het liefst ook zo min mogelijk. Helaas hield Jenico er wel van om schoon te zijn, waardoor hij zichzelf toch minstens om de dag naar de douchehokjes sleepte, om een te douchen. Maar helaas voor hem, had hij weer eens een druk moment uitgekozen. Elk hokje zat wel op slot en zijn humeur begin in een snel tempo te dalen. Als je het zou weergeven op een grafiek, zou de lijn bijna verticaal naar de x-as getrokken worden.
Maar eindelijk - eindelijk! - zag hij nog één open hokje en hij duwde deze dan ook zonder pardon open en stapte naar binnen, om de deur achter zich in het slot te draaien, voordat er één of andere gek binnen zou stampen en de douche zou claimen. Hij draaide zich om en wilde zijn spullen neer leggen, maar besefte toen dat er al spullen lagen. 'Oh, fuck,' vloekte hij, toen hij zich realiseerde dat er al iemand onder de douche stond en dan niet hetzelfde geslacht als hij was. 'Oké, fuck, het spijt me, de deur was niet in het slot en...' Ja, wat moest hij er verder van maken? Hij draaide zich om, probeerde de deur van het slot te krijgen, maar alsof de duivel met hen speelde, kreeg hij het slot niet open. Hij uitte wat krachttermen en een onparlementaire vloek kwam over zijn lippen, maar de deur kreeg hij niet open. Het verrekte slot was gaan klemmen, besefte hij.

Adelaide stond waarschijnlijk nog geen seconde onder de - inmiddels warme - douche, toen ze zich realiseerde dat ze de deur niet op slot had gedaan op het drukste moment van de dag. "Fuck." verzuchtte ze en ze wilde naar de deur lopen, toen ze deze open hoorde gaan. Ze keek om het hoekje en zag een jongeman staan, niet veel meer dan een paar jaar ouder dan zij. Ze veegde de natte lokken haar voor haar ogen weg en veegde het water uit haar gezicht. Ze wilde hen verzoeken weg te gaan, tot ze zag dat dat was wat hij probeerde. "Dat ga je niet menen, toch?" zei ze, lichtelijk in paniek, maar ook was een tintje frustratie te horen. Ze pakte de handdoek van het haakje en sloeg deze vlug als een soort wikkeljurkje om zich heen, waarna ze de douche uitstapte. "Sorry, mijn schuld, ik had 'm ook op slot moeten doen." verzuchtte ze.

'Nee, nee, ik had op moeten letten of hij al bezet was of niet,' antwoordde Jenico, terwijl hij nog steeds met het slot liep te kloten. Maar helaas, het slot had besloten zich tegen Jenico te keren, want er was geen enkele beweging in te krijgen, zeker niet nu de stoom van de hete douche alles vochtig maakte. 'Godver,' vloekte hij opnieuw, probeerde het nog een keer, maar nee, het kreng zat muurvast. 'Oké, ik vrees dat we hier dus opgesloten zitten, want het slot is met geen mogelijkheid meer open te krijgen.' Waarom moest hij ook per se op dit moment gaan douchen? Voortaan ging hij wel midden in de nacht, dan had hij de douches voor het uitkiezen. Hij uitte nog een gesmoorde vloek en liet het slot toen maar met rust. Er was werkelijk geen beweging in te krijgen en hij betwijfelde of de dame voor hem dat wel zou lukken, want erg sterk oogde ze niet. Ze oogde slank, dun, en daarom betwijfelde hij ten zeerste of zij voor elkaar zou krijgen, wat hij niet voor elkaar kreeg. Het was een heel awkward moment, besefte hij, want zij stond in feite naakt voor hem en zij zaten hier samen opgesloten. Was dit een soort humor van de mensen van dit gesticht? Om twee gekken op te sluiten en daarmee te experimenteren? Hij wist het niet en zou het waarschijnlijk niet weten ook.

Adelaide haalde een hand door haar haren en zuchtte diep. "Fantastisch, dit is niet precies wat ik achter mijn halfuurtje douchen had gezocht." mompelde ze en ze knoopte de handdoek iets strakker om zich heen. "Het lijkt nu net een of andere slechte horrorfilm, waarin het slot niet meegeeft en een of ander monster ons ombrengt ofzo." het klonk misschien serieus, maar was duidelijk sarcastisch, typisch Adelaide; proberen humor te brengen in vreselijke, stomme situaties. Ze keek naar de deur, de gedachte spookte door haar hoofd deze in te beuken, maar ze wist ook wel dat dat geen optie was; haar schouder zou het begeven voordat de deur dat deed.

Oh, natuurlijk, ze was een typisch meisje, die deden er altijd een half uur over. Daarom waren alle douches zo lang bezet. Kijk, hij deed er gewoon hoogstens tien minuten over en dan was hij echt langzaam. meestal was hij binnen vijf minuten klaar en was hij weer verdwenen. De file voor de douches kwam dan ook niet door hem. Hij gebaarde vaag naar haar kleding. 'Het lijkt me dus dat we hier nog wel even zitten, want ik krijg die deur niet open, dus als je je wil omkleden, doe het gerust, ik blijf omgedraaid staan.' Het leek hem nu niet bepaald gemakkelijk om de handdoek zo steeds beet te houden, in zo'n vage gewikkelde jurk - of wat het dan ook moest voorstellen. Nogmaals probeerde hij het slot, maar het zat werkelijk muurvast. Een vage grijns sierde kort zijn lippen bij haar opmerking. 'Waarschijnlijk is het een treitermonster en houdt hij het slot vast. Want wat voor lol is er nu in twee nutteloze mensen ombrengen? Treiteren, dat is veel leuker.' Er klonk een zwak amuse in, maar het was duidelijk dat hij niet blij was met de situatie, want één: het was awkward en twee: nu moest hij langer in de doucheruimte blijven dan hij ooit in zijn leven zou willen.

Adelaide lachte even om zijn opmerking. "Een treitermonster; klinkt aannemelijk." zei ze en ze haalde haar kleding van een haakje. Ze wachtte totdat hij zich omdraaide en liet daarna haar handdoek vallen, waarna ze haar kleren over haar halfdroge, klamme lijf aan trok. Ze hing de handdoek aan het haakje en bond haar haren bijeen in een rommelig knotje. "Dus, wat nu?" vroeg ze, nadat ze hem om zijn schouder had getikt, als teken dat hij zich kon terug draaien. "Aangezien ik niet verwacht dat iemand binnenkort hier komt kijken of er toevallig mensen opgesloten zitten.." zuchtte ze en ze probeerde kort om de deur te openen, maar als het de jongen niet lukte, waarom haar dan wel?

Jenico draaide zich weer om en wierp toen even een blik naar de douche. Hij wilde weg hier, of in ieder geval zo snel mogelijk kunnen douchen. 'Wel, ik heb geen idee. Het liefst zou ik gewoon onder de douche springen en er na twee minuten weer onder vandaan komen en dan verdwijnen, maar ik vrees dat dat hem niet gaat worden.' Hij stak uiteindelijk zijn hand uit, toen hij zich besefte dat hij zich nog niet voorgesteld had. 'Jenico,' zei hij dan ook, om zijn voornaam aan haar te vertellen. Niet dat het bijster interessante informatie was. Wat moest ze immers met zijn naam? Maar goed, hij was vriendelijk, daarom zei hij zijn naam. Zo was hij.
Hij legde zijn spullen uiteindelijk maar naar en liet zich toen nonchalant tegen het krakkemikkige deurtje aanleunen, met dat verrekte slot dat niet open wilde. Stom slot. Stomme douches. Dit bevestigde maar weer waarom hij een hekel had aan dit soort douches.

Adelaide haalde haar schouders op. "Wat weerhoudt je?" vroeg ze, met een scheve grijns, waarna ze zijn hand aanpakte en zich eveneens voorstelde. "Adelaide." Ze moest toegeven dat het niet de eerste keer zou zijn dat er iemand - van het andere geslacht welgezegd - in dezelfde ruimte aan het douchen was als zij stond, bijvoorbeeld Chase. Ze wilde daar niet echt aan denken en met niet echt, bedoelde ze echt niet. Ze keek hem schuin aan. "Ik persoonlijk of mijn vrouwelijke verschijning?" vroeg ze met een kleine grijns, die een twinkeling in haar ogen duidelijk maakte.

Jenico grijnsde en haalde even een hand door zijn haar. 'Dat jij het te graag wilt,' antwoordde hij, een bredere grijns rondom zijn lippen. 'Aangenaam,' vervolgde hij toen, waarna hij haar hand weer los liet. Samen met een meisje douchen was bij hem vaker voorgekomen, maar om het nu bij een wildvreemde te doen, vond hij dan weer net iets te. Hij schudde uiteindelijk zijn hoofd. 'Nee, eigenlijk weerhoudt niets me, of in ieder geval niet jij of het feit dat je vrouw ben, maar het zou deze hele scène nogal awkward maken. Daarnaast zouden dames voorgaan, dus dan vraag ik me af waarom jij niet onder de douche spring, want ik kan hier toch niet uit,' vervolgde hij met een flauwe grijns.

Adelaide trok een wenkbrauw op, nadat hij opmerkte dat dat alles awkward zou maken. "Ja, want opgesloten zitten met een meisje dat je nog geen tien minuten kent is dat niet?" zei ze sarcastisch en ze keek hem schuin aan. "Maar als dames voor gaan, dan zal ik wel eerst douchen." zei ze en ze liet haar paarse blouse van haar schouders glijden nadat ze deze had opengeknoopt en stapte daarna uit haar jeans. Ze haalde het stiekje uit haar haren en liep naar de douche nadat ze ook haar ondergoed had uitgedaan en zette deze aan, gelukkig was het water nog steeds warm, gelukkig, op die manier kon ze er meteen onder gaan staan.

'Ik beschouw dit als doodnormaal, jij niet dan?' reageerde hij nonchalant, terwijl hij zijn schouders ophaalde. Het was een awkward moment ja, dat viel niet te ontkennen, maar oké, dat was eigenlijk nu wel weer voorbij. Dacht hij dan.
Ze plots vonden haar vingers de weg naar haar blouse en begon ze met het open knopen hiervan, om de blouse vervolgens van haar schouders te laten glijden en ook haar jeans ging al snel uit. Jenico stond te lang verbijsterd toe te kijken en wilde zich pas omdraaien, toen ze al achter de kleine wand verdwenen was, die haar enigszins privacy bood. Nee, dit maakte de situatie niet awkward? Logica ten top. 'Ik zou het wel waarderen als je er geen uren over zou doen,' riep hij naar haar toe, om boven het water uit te komen, 'want ik heb geen zin om hier een half uur lang niets te doen.'

Adelaide haalde haar schouders op, toen ze zich realiseerde dat hij dat niet kon zien. "Ik zal m'n best doen." antwoordde ze nonchalant en ze deed shampoo in haar haar. "Maar het kan wel even duren, aangezien ik nogal lang haar heb." zei ze en ze spoelde de shampoo er daarna weer uit. "Oh en ik ben bang dat je hier sowieso nog wel even zit, zolang die deur op slot blijft en niemand doorheeft dat we vastzitten of er iets aan komt doen, tenminste." zei ze en ze haalde een hand door haar haren, om te zien of de shampoo er al uit was, maar helaas; haar hele hand zat nog onder de zeep, wat betekende; meer spoelen. Ze kneep het water uit haar haren toen ze eindelijk de zeep eruit had en zette de douche uit. "Maar speciaal voor jou kan ik wel snel douchen." zei ze, waarna ze de handdoek weer van het haakje pakte en sloeg deze weer om haar lichaam heen.

Hij wist dat ze gelijk had en dat ergerde hem. Het was begrijpelijk dat hij er niet op zat te wachten om de rest van zijn dag in een douchehokje door te brengen. Hij keek toe hoe ze de handdoek weer om haar lichaam wikkelde en knikte dankbaar. Zijn vingers trokken het shirt uit dat hij aan had gehad en ook zijn jeans ging uit, waarna hij naar de douch liep, om daar zijn boxer naar beneden te werken. Hij had al een hekel aan douchen, maar nu was het helemaal een drama.
De warme stralen voelden haast heet op zijn koude huid en hij gooide zijn hoof in zijn nek, om zijn gezicht nat te laten worden. 'Dan blijft de vraag,' riep hij vanonder de douche, 'wat gaan we doen als we zo klaar zijn met dit alles. Ik zie het eigenlijk niet zitten om hier een hele middag te spenderen.'

Adelaide droogde zich snel af, waarna ze de handdoek om haar haren wikkelde en haar kleding weer aantrok, die een klein beetje nat was geworden, omdat ze het simpelweg op de grond had laten vallen. Ze wist niet bepaald waarom ze precies had gedaan wat ze had gedaan, kort daarvoor, maar soms dan doe je simpelweg iets uit impuls en dat was precies wat ze had gedaan, tsja, iedereen z'n rare momenten, ja toch? Ze haalde de handdoek uit haar haren en begon deze droog te wrijven, waarna ze bij de wastafel ging staan, waar ze haar kam had neergelegd en wreef de spiegel een beetje 'schoon' met de klamme handdoek, zodat ze makkelijker kon zien op wat voor manier ze haar hoofdhuid 'mishandelde'.

Normaal douchte Jenico al snel, maar waarschijnlijk brak hij nu zijn record. Na één minuut en drieëntwintig seconden draaide hij de kraan uit, greep naar zijn handdoeken, wreef er met één door zijn haar en sloeg de andere om zijn middel. Hij wilde nu uit die snikhete stoomwolk en zo snel mogelijk. Maar helaas, toen hij weer om het muurtje heen stapte, kwam hij weer hard op de grond terecht. Verdomde realiteit ook. Hij kon hier niet weg en zat opgesloten met een vrijwel onbekend meisje. 'En,' was zijn ietwat sarcastische opmerking, 'wat nu?' Als hij hier werkelijk nog een paar uur zou zitten, dan zou hij serieus gek worden. Had dit gesticht wel haar doel bereikt, dat kon hij niet ontkennen. Dat wilden ze toch van hem? Hem knettergek maken? Nou, ze waren op de goede weg. Hij haalde even een hand door zijn natte lokken en begon toen zijn kleding te zoeken. Fantastisch dit.

Adelaide haalde haar schouders op. "Ik zou het echt niet weten." antwoordde ze en ze ging op de grond zitten, wat ervoor zorgde dat ze gelijk merkte dat haar broek in no time zeiknat was, maar dat kon haar niets schelen, ze zat daar nu toch opgesloten, dan kon ze het zichzelf beter gemakkelijk maken. "Ik hoop alleen dat ik hier niet al te lang hoef te zitten, dan kan ik me daarna even opsluiten in m'n kamer." Dat dat was om het eten te ontwijken besloot ze simpelweg achterwege te laten. Ze had geen zin in honderden vragen over waarom, hoe, wat, wie et cetera. Ze vond daarnaast dat het niet bepaald van belang was, wat moest een jongen die ze pas kort kende met de informatie over haar eetstoornis - ze wilde nog niet inzien dat het een probleem was, maar toch.

Jenico wisselde in een rap tempo zijn handdoek voor zijn boxer en jeans, zijn shirt liet hij uit. Ze had hem nu toch al halfnaakt gezien en een shirt was gewoon verdomd warm. Hij graaide in zijn broekzak en was blij zijn sigaretten en aansteker te vinden. Kalm stak hij een sigaret aan en zette die aan zijn lippen, om een hijs te nemen. Misschien asociaal, maar ze kon niet van hem gaan verwachten dat hij braaf zou zitten en niets zou doen. Roken kalmeerde hem tenminste nog een beetje - zij het heel weinig. 'Denk je dat ik hier wel lang wil zitten dan?' Hij snoof, kuchte en inhaleerde nog een keer, waarna hij de rook boven hen uit blies. 'This is just great,' mompelde hij, zijn stem haast doordrenkt met het sarcasme. Nee, dit was niet "just great", dit was très horrible.

Adelaide schudde haar hoofd. "Nee, hoorde je me dat zeggen dan?" vroeg ze, misschien lichtelijk verontwaardigd, ze had het misschien verkeerd opgevat, misschien was het ook wel wat minachtend bedoeld, maar zo vatte zij het in elk geval wel op. Ze keek naar de sigaret die hij opstak. "Heb je er toevallig eentje voor mij? Ik had niet bepaald bedacht dat ik hier vast zou zitten en neem ook niet uit voorzorg m'n sigaretten mee." ze wilde absoluut niet bedelen, maar ze had al - even rekenen - een week niet kunnen roken omdat haar sigaretten op waren en had sinds twee minuten voor ze ging douchen haar sigaretten. "Als je dan even meeloopt naar m'n kamer krijg je er gelijk eentje terug, ik heb nu toch drie sloffen, dus ik kan nog wel even vooruit." zei ze met een glimlachje.

Hij keek haar even aan alsof ze gek geworden was, maar hij besloot haar opmerking maar te negeren en rustig zijn sigaret te roken. Sigaretten konden tot de vreemdste dingen leiden, eerlijk gezegd. Hoewel, vreemd wilde hij het niet noemen. Maar beide keren dat hij hier met een meisje gerookt had, was het geëindigd in seks - niet dat je hem hier over hoorde klagen. Maar straks werd dat een gewoonte of zo, dan moest hij gaan uitkijken aan wie hij zijn sigaretten gaf. Maar goed, hij verwachtte niet dat dit gelijk zou uitdraaien op seks, want erg veel zin had hij niet, nu hij hier zat opgesloten. En daarnaast, hij was een man van rough, dit meisje voor hem zag er daarvoor veel te breekbaar uit. Natuurlijk, Jenico kon heus wel liefdevol doen, maar dan moest hij daarvoor wel echt zijn best doen, of heel moe zijn van een eerdere vrijpartij of echt ontzettend van diegene houden. Nou, hij had nu geen zin om zijn best te doen en die andere twee redenen waren hier niet van toepassing. Het leek hem dus veilig om een sigaret te geven. Hij diepte zijn pakje weer op, gaf haar een sigaret en stopte zijn pakje weer weg. Hé, ze had niets gezegd over een aansteker, hij ging haar echt niet alles in de schoot werpen. 'Hmm, houdt hem maar, ik kom nog redelijk makkelijk aan sigaretten, dus het is niet dat ik hem mis,' zei hij. Hij wist niet, misschien had hij geen zin om mee te gaan met haar, als ze hier eindelijk uit waren, misschien maakte het hem echt niet uit.

Adelaide knikte even en keek hem schuin aan. "Heb je misschien, toevallig, ook een aansteker?" vroeg ze lachend en ze voelde in haar broekzak. "Oh, wacht, laat maar, ik heb er eentje in elke broek." Ze moest een aantal keer aan het wieltje draaien voordat er een vlammetje uit kwam, maar dat maakte niet zo veel uit. Ze stak de sigaret op en inhaleerde de rook, waarna ze die weer uitblies en kringetjes maakte. Ze keek hem even aan en keek toen weer naar de sigaret tussen haar vingers.