The Lawrence Institution
Wilt u reageren op dit bericht? Maak met een paar klikken een account aan of log in om door te gaan.

The Lawrence Institution

‘Het Lawrence’, zoals buren het liefkozend noemen, is een gesloten instelling, speciaal voor probleem- en mentaal achtergestelde jongeren.
 
IndexLaatste afbeeldingenZoekenRegistrerenInloggen

 

 Inzending gSm WA

Ga naar beneden 
AuteurBericht
Phantom

Phantom


Aantal berichten : 23
Registratiedatum : 13-10-12

Character sheet
Leeftijd: 25
Probleem: Mensenschuw, getraumatiseerd, mensen vermoord en een verminkt gezicht.
Waarschuwingen:
Inzending gSm WA Left_bar_bleue0/5Inzending gSm WA Empty_bar_bleue  (0/5)

Inzending gSm WA Empty
BerichtOnderwerp: Inzending gSm WA   Inzending gSm WA Icon_minitimewo okt 17, 2012 3:46 am

Goed, ik laat het jullie maar weer eens lezen en graag ook grammaticale fouten eruit vissen, als dat lukt :3. Het zijn, zoals jullie weten, nogal mierenneukers met grammatica.


Naam: Jolien
Nationaliteit: Nederlands
Verhaallijn (optioneel) :
Ongeveer zestienhonderd jaar voor de derde era leefde de mens oorlog, met wezens niet zoals zijzelf. Deze wezens kregen de naam 'The Invincibles'. The Invincibles zagen eruit als een mens, maar verfijnder, mooier en dôdelijker. Ze hadden een aura om zich heen hangen die tegelijk bedwelmend en beangstigend was. Geen enkel mens kon tegen hun vijand op, vele mensen sneuvelden.
Jarenlang bleef er oorlog, totdat iemand het voor elkaar kreeg een stuk haar van een Invincible af te snijden, met als gevolg dat de Invincible stierf; de zwakke plek was gevonden. Invincibles werden afgemaakt, de strijd werd gewonnen.
Invincibles zijn onsterfelijk. Ze worden geboren, bereiken over het algemeen de leeftijd van een jaar of zestien tot vierentwintig, waarna ze nooit meer zullen veranderen. Er zijn in totaal maar een stuk of twintig oudere Invincibles, die de kracht van ouders hebben gekregen. Zij verwekken de nieuwe Invincibles, maar de meeste zijn te zwak om oorlog te kunnen voeren.
Een goede, gezonde en sterke Invincible is slank en lang, met sterke ledematen, felle gekleurde ogen en lang, heel lang haar dat nooit één enkele gespleten haarpunt krijgt. Invincibles hebben krachten, gaves, magie, maar er zijn er slechts nog maar een stuk of tien van de miljoenen die er ooit waren die dat bezitten.

Dit stuk speelt zich af op het moment dat de oorlog tussen de mensen en de Invincibles bijna voorbij is. Een belangrijke soldaat uit het leger van de Invincibles en een soldaat uit het menselijk leger, vallen voor elkaar. De scene beschrijft hun laatste moment samen, aangezien Sangha (de Invincible) de volgende dag zal vertrekken, terug naar zijn eigen planeet. Relaties tussen mensen en Invincibles wordt als verraad gezien en daarom kan Jenico (de mens) niet mee met zijn grote liefde noch kan zijn grote liefde op aarde blijven.

Aantal woorden:

Het geluid van een deur die dichtviel bereikte mijn oren, liet me opkijken. Voor de deur stond de enige persoon die ik wilde zien. Zijn lange, zwarte haar hing los, kwam tot zijn middel zag ik nu. Zijn helse, blauwe ogen waren op mij gericht en even wist ik niet wat ik moest zeggen. Hij was gekomen, dat was het enige waar ik aan kon denken. Hij, de enige man voor wie ik gevoelens had, ondanks dat hij eigenlijk een vijand hoorde te zijn. Maar hij was geen vijand noch een vriend. Hij was de man waar ik van hield en van wie ik snel gescheiden zou worden. Hij zou teruggaan naar de planeet waar alle Invincibles leefden en ik zou hier blijven, op aarde, om de puinhoop van de oorlog op te ruimen. Hoe was het in godsnaam mogelijk dat we tegen deze wezens vochten? En waarom vochten ze tegen ons? Zoveel vragen, maar noch ik noch hij had daar nu een antwoord op. Het was nu ook niet belangrijk, alleen hij en ik waren nu belangrijk.
‘Je bent gekomen,’ sprak ik zacht, terwijl ik overeind kwam. Hij glimlachte en knikte, waarna hij zich van de deur af duwde, om naar me toe te komen. Er werden voor even geen woorden gezegd. Onze lippen vonden elkaar, zijn armen vonden mijn middel, mijn handen zijn haar. Enkele seconden bleven we zo staan, proefden van elkaars ondertussen bekend geworden smaak.
‘Natuurlijk ben ik gekomen,’ antwoordde hij uiteindelijk, toen we onze kus verbroken hadden. ‘Denk je nu werkelijk dat ik niet gekomen was? Ken je me zo slecht, Jenico?’ Ondanks dat hij trachtte de woorden humoristisch te brengen, was de serieuzere ondertoon er duidelijk in aanwezig. Desondanks had hij ergens een punt. Hoe goed kende ik hem nu? Ik zou nooit genoeg tijd hebben om hem zo goed te leren kennen, als ik eigenlijk zou willen. Na vandaag zou ik hem kwijt zijn, voorgoed.
‘Ik hoopte dat je zou komen,’ gaf ik toe, ‘maar ik weet hoe belangrijk je voor je volk bent.’
‘Mijn volk kan zonder me.’
‘Je bent hun beste soldaat, Sangha en-’
‘Jij bent belangrijker,’ onderbrak hij me abrupt. Zijn stem klonk vastberaden en in zijn ogen zag ik eenzelfde vastberaden blik. Het deed me denken aan die blik die hij had gehad, toen we elkaar voor het eerst zagen. Het was tijdens één van de vele gevechten geweest en er was dat moment geweest dat we tegenover elkaar stonden: hij met zijn staf in de hand en ik met mijn zwaard. Zijn lange haar was toen strak vastgebonden en we hadden beiden op het punt gestaan toe te slaan, maar iets weerhield ons beiden. Hij had zijn staf laten zakken en ik mijn zwaard. Er waren geen woorden gewisseld, maar in zijn blik was die vastberaden blik te zien. Hij had iets gezien dat hij wilde hebben, wilde bezitten, maar waar zijn soortgenoten die blik vaak voor spullen bewaarden, had hij die blik bewaard voor mij, een mens.
Zijn lippen haalden me uit mijn gedachten en ik voelde hoe hij me zachtjes naar achteren duwde, totdat het ledikant van het bed tegen mijn knieholtes aankwam. Gewillig liet ik me door Sangha op het bed duwen, terwijl ik zijn kus beantwoordde. Ik liet mijn handen onder het linnen shirt glijden en trok dit vervolgens over zijn hoofd heen. Hoe vaak had ik wel niet over dit gefantaseerd? Niet dat we elkaar nu zo lang kenden, hoogstens een maand of drie à vier, maar ik had er vaak genoeg over gefantaseerd. Bewonderend liet ik mijn vingers over zijn gespierde borstkas gaan, om mijn handen weer omhoog te brengen toen hij mijn hemd uittrok. Zijn vingers volgden dezelfde weg over mijn borstkas, als mijn vingers hadden gedaan over de zijne. ‘Je bent prachtig, Jenico,’ fluisterde hij in mijn oor, om vervolgens zacht mijn oorlel tussen zijn tanden te nemen. Een rilling liep over mijn ruggengraat, genot kwam terecht in mijn bloedbaan. Het was vreemd om die woorden te horen uit de mond van een Invincible, aangezien een Invincible meer dan alleen maar prachtig was. Elke Invincible die ik gezien had – en dat waren er heel veel – waren stuk voor stuk prachtig geweest, werkelijke goden. En om dan te bedenken dat deze god boven me, me als prachtig zag, dat was iets wat amper te bevatten viel. Mijn vingers vonden de knopen van zijn broek, werkten deze open en samen werkten we zijn broek naar beneden. Vervolgens werd mijn broek naar beneden gewerkt en niet veel later lag ook ons ondergoed naast het bed, zodat we naakt op elkaar lagen. Enkele seconden namen we beiden de tijd om elkanders lichaam te adoreren. Hij was niet de eerste man waarmee ik zou vrijen, maar wel de eerste man van wie ik werkelijk hield.
Sangha rolde van me af, ging op zijn zij liggen en duwde me eveneens op mijn zij, zodat hij achter me plaats kon nemen. Zijn warme, zachte lippen plaatste hij in mijn nek en hij plaatste zijn hand op mijn heup. ‘Ik houd van je, Jenico, vergeet dat nooit,’ prevelde hij, waarna hij bij me naar binnen drong. Een kreun kwam over mijn lippen en ook Sangha kreunde. Onze lichamen vielen in een bekend ritme, waar niet over nagedacht werd. Het maakte niet uit dat Sangha morgen weg zou zijn, dat ik hem nooit meer zou zien. Nu was hij van mij en ik van hem.
Terug naar boven Ga naar beneden
 
Inzending gSm WA
Terug naar boven 
Pagina 1 van 1
 Soortgelijke onderwerpen
-
» Help me even, is dit een goede inzending voor schrijfwedstrijd?
» Beoordeel mijn inzending!

Permissies van dit forum:Je mag geen reacties plaatsen in dit subforum
The Lawrence Institution :: Off-Topic :: Off-Topic-
Ga naar: