Don't kill the butterflies

Een zomerdag, was het eerste woord wat bij haar in haar hoofd op was gekomen toen ze die ochtend naar buiten was gelopen. Steeds vaker bleek dat ze buiten haar hoofd sneller leeg had, dan wanneer ze binnen opgesloten zat. Vandaar dan ook dat ze nu weer, tussen de bloemen en bomen doorliep. Een enkele zonnestraal wist zich door het dikke bladerdeken van de bomen te boren, wat een aangename warmte gaf. De lucht was zo goed als blauw, maar dat was hiervandaan amper te zien. Wat ook amper te zien waren, waren de kleine wezens die je normaal in een bos of in een park zou kunnen vinden. Dit zorgde ervoor dat haar liefde voor de tuin iets was afgenomen, maar het zou altijd haar favoriete plek blijven. De enige wezens die je wel kon vinden in de tuin, - naast spinnen, torren, en dat soort nare insecten – waren vlinders. Het waren dan vooral dezelfden, witte vlinders met soms een enkele oranje stip op hun vleugels, - en heel enkel een bont gekleurd exemplaar - alsnog kon dat hun schoonheid niet ontnemen. De reden waarom deze vlinders aanwezig waren had ze later al gauw genoeg gevonden. Een aardig grote vlinderstruik bevond zich in de tuin, met paarsroze bloemen, die de vlinders aantrok. Ze was of zat graag in de buurt van deze vlinderstruik, welke naast dat het vlinders aantrok ook heerlijk rook. Het was dan ook nu zo, dat ze bijna automatisch naar de vlinderstruik was gelopen, om daar te gaan zitten tegen een van de bomen.

Criss keek naar de sigaret en de aansteker die hij in zijn hand had. Als zijn vader vroeger wel eens rookte, had hij het nooit erg prettig gevonden. Maar hij deed wel meer dingen waarvan hij tot een week geleden had gedacht dat hij het nooit zou doen. Omdat hij niet wist of de staff het een goed idee vond, zat hij verscholen achter een grote struik en stak de sigaret aan.

Rook. Dat was hetgene wat haar opviel. Maar dan vooral de geur. Ze had het altijd een onprettige geur gevonden die teveel op haar keel sloeg. Dus besloot ze om de oorzaak te zoeken. En geloof me, rook is niet zo moeilijk te vinden. Nadat ze heel even had rondgelopen zag ze de bekende rookwalm achter een struik vandaan komen. Ze liep ernaartoe, om vervolgens naast een persoon tot stilstand te komen die een sigaret aan het roken was. “Waarom rook je achter een struik?” Je hoorde zelfs de lichte verbazing terug in haar stem. Dat je ergens stiekem wil roken oké. Maar achter een struik? Je zag het toch alsnog best wel makkelijk.. Toch?

Criss hief zijn hoofd op en keek het meisje aan met sombere ogen terwijl hij nog een trekje nam van de sigaret. De smaak was vies, maar het gaf hem een rustig gevoel. De gedachten in zijn hoofd vervaagden terwijl hij naar de grijze rook en het smeulende puntje van de sigaret staarde. Het duurde even voordat Criss besefte dat het meisje hem iets had gevraagd.
'Ik wilde het proberen,' antwoordde hij. Waarom hij het achter een struik, precies deze struik deed, daar had hij ook niet over nagedacht.